HS 106

To: The Esteemed Members of the U.S. Congress, Re: HS 106 Istanbul, Sept.21st, 2007

As a Turkish citizen, educated in an American College, and father of a US citizen son and two grandsons, plus too many friends I made in USA in my business or social life in the past 55 years, (including many friends of Turkish Armenian ethnicity with whom I share much of my present happiness), not as a Turk but as a decent human who can answer all charges, I must express my concern for your approving HS 106, for the factual reasons, that:

a- Almost everything written as the basis of HS 106 (authored by Armenian Diaspora) is NOT TRUE and is based either on distortions or on fabrications contradicting concrete historical records. For example Hitler never said any such phrase, but this was fabricated at time of Nuremberg trials, which suddenly converted some 20.000 Nazi Armenian soldiers with Dashnak arm bands, into and provided their easy admittance into USA. 1.5 million Armenians did not even exist; in 1918 one million was living, as per Armenian, British, USA, Russian official reports!

b- Please have a quick glance at below US Newspapers headlines. If these are TRUE, as they stand, how can it be possible that the U.S. Congress sympathizes rebels who cooperated with enemy invaders? Do you still believe that these were all “innocent” brigands or volunteers?

c- Your support of HS.106, will be a condemnation, without seeing evidences or listening to the accused! Will this fit U.S.A. or LYNCHING justice? Why would USA prevent scholarly debate and revelation of TRUTH? Are you Judges, or Jurors under oath? And even if you were to assume such a self-empowered position, you cannot condemn a nation for some fabricated crime which did not happen, and COULD NOT HAVE HAPPENED, in the light of “existing undeniable documentation”. All articles on HS 106, are distortions and you seem to be afraid of confronting any documents or facts! Do you know that diaspora is so democratic, that they did not permit even the Armenian Patriarch to speak in USA ?

d- Can you explain to your own conscience why you “have sided with world-wide swindlers”, who can even pressure U.S. Congress, to increase their own financial profits, to enable their making larger contributions and promises of votes! These modern day gang leaders (and terrorists like Murat Topalian on NBC TV) are Armenian first, U.S. citizen later, and openly serve priority goals of the diaspora. They must - by order of their strong mafia style organization, which now is about to use the Congress for their grudge-revenge-hate salesmanship! Is staunch relations with the Armenian adventurers your first priority, and should USA wipe the alliance of some 75 million honorable and dependable Turks, who would rather die instead admitting such a slander for something that has not been committed or thought? Why would you force friends, to become opponents? Did any Armenians die in Korea, or fight next to US forces in Bosnia, Afganistan, Somali etc…or was it Turks! We learned betrayal from Ottoman ‘Armenian citizens‘! Is U.S. next, or in the wrong route of justice, truth, logic and USA’s global interests?
Yours sincerely,

Sukru Server Aya (Businessman, born 1930 – importer of shop equipment from USA)

Sukru Server Aya,



ONE GLANCE NEWS HEADLINES

1 – “The New York Times”, August 23rd, 1895 ”THE SASSOUN MASSACRE Proof of Assertion – Armenian Revolutionist
2 – “Centralia Enterprise and Tribune -Nov.12th,1895” ARMENIANS IN REVOLT–26,000 in Zeitut Mountains Defy the Sultan
3 – “The Lima Times Democrat” – May 16th,1903 DISQUIET PREVALENT – Armenian Revolutionist bands come from Russia
4 – “The News”, May 2nd, 1904 FIGHTING IN TURKEY - Troops lose 20 killed – 23 wounded in battle with Armenian rebels
5 – “The Washington Post” - Sept. 6th, 1904” ARMENIANS FIGHT TURKS – Insurgents resisting Sultan’s troops in Van
6 – “The Washington Post” – Aug.10th, 1904 TURKISH GARRISONS ATTACKED BY ARMENIAN REBELS
7 – “The New”s, Maryland, USA - May 2nd, 1914 Fighting In Turkey – Troops lose 20 8 – “Daily Kennebec Journal” – May 28th, 1914 Armenian Volunteers are to be Increased to 15.000
9 – “Iowa Recorder” - June 1st, 1914 Destroy Many Towns - 17 villages destroyed by Armenian insurgents
10 – “The Washington Post” USA - August 10th, 1914 - Slain With Bombs Turkish Garrisons Attacked by Armenian Rebels . .
11 – “Fort Wayne Journal” – Nov.6, 1914 ARMENIANS JOINING RUSSIAN ARMY
12 – “The New York Times”- Nov.7th,1914 Armenians Fighting Turks -Besieging Van -Others Operating in Turkish Army’s Rear
13 – “ Manitoba Free Press” – Nov. 7th, 1914 Campaign Against Turkey – Armenians are aiding the Russians
14 – “The New York Times” - Nov.10th, 1914 Russians Take Erzurum
15 – “Fort Wayne Journal Gazette” – Nov. 11th 1914 ARMENIANS ACTIVE IN EUROPEAN WAR – Armenians playing in…
16 – “The Ogden Standard”- Nov.12th, 1914 ARMENIANS HAIL TROOPS WITH JOY
17 – “Fort Wayne Journal” - Nov.13th, 1914 ARMENIANS ACTIVE IN EUROPEAN WAR –refusal to become Turkish conscript
18 – “Manitoba Morning Free Press”” - Nov. 13th, 1914 UNEARTHING GUNS AND AMMUNITION
19 – “Elyria Evening Telegram - Nov. 13th, 1914 ARMENIANS READY TO SIDE WITH RUSSIANS
20 – “The Washington Post – Nov. 13th, 1914 ARMENIANS JOIN RUSSIANS AND 20,000 SCATTER TURKS NEAR FEITUN DEAL BLOW TO TURKS Russians Scatter a Big Army Occupying Batumi Valley – Are Near Erzurum Fortress
21 – “Newark Advocate” - Nov. 17th, 1914 AMERICANS (should be ARMENIANS) are Fighting Turks in Self-Defense
22 – “Reno Evening Gazette” Jan 7th, 1915 ARMENIANS FIGHT FOR RUSSIA
23 – “Manitoba Morning Free Press, Jan. 8th, 1915 Armenian Volunteers at Tbilisi
24 – “Indianapolis Star”-Jan.8th,1915 ARMENIANS JOIN RUSSIANS-Detachment of Volunteers Arrive at Tiflis for Army Serv.
25 – “The New York Times” Jan.8th, 1915 FROM AMERICA TO FIGHT – Detachment of Armenians Welcomed at Tiflis
26 – “Daily Kennebec Journal, May 28th, 1915 ARMENIAN VOLUNTEERS ARE TO BE INCREASED TO 15,000
27 – “The Washington Post” - Aug. 22, 1915 THROW OFF TURK YOKE
28 – “ The New York Times”, October 9t ,1915 Why We Aid Armenians. Reventlow says it’s because we’re bought by Gold.
29 – “Oakland Tribune” – Feb. 21st, 1916 ARMENIANS SLAY TURKS IN REVOLT Grand Duke’s Victory Disrupts Islam
30 – ”New Oxford Item” Feb. 24th, 1916 RUSSIANS WIN VAN DISTRICT
31 – “Reno Evening Gazette”, August 8th, 1916* TURKS ALARMED

“We have been told that the tall tales of the Bible (or Genocide) are ‘revealed truth’. What we need now is to have that ‘revealed truth’ revealed, for as yet it never has been. What follows are but scraps of the required knowledge “ (Preface 7, Lloyd M. Graham, “Deceptions and Myths of the Bible” 1991)

*“It is the clear duty of men of science, and of all who value scientific knowledge, to protest against the new forms of persecution rather than to congratulate themselves complacently upon the decay of the older forms.”
*“The argument is that we none of us know all truth, that the discovery of new truth is promoted by free discussion and rendered very difficult by suppression, and that, in the long run, human welfare is increased by the discovery of truth and hindered by action based on error. New truth is often inconvenient to some vested interest; the Protestant doctrine that it is not necessary to fast on Fridays was vehemently resisted by Elizabethan fishmongers.”
*“New truth is often uncomfortable, especially to the holders of power; nevertheless, amid the long record of cruelty and bigotry, it is the most important achievement of our intelligent but wayward species.” (Religion and Science, Bertrand Russel, Oxford Univ. Press, New York 1997 pgs 251-252-253)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“Beware of false prophets, who come to you in sheep’s clothing, but inwardly they are ravenous wolves.” (Mathew 7/15)

http://www.fsumonitor.com/stories/022002Armen.shtml
News Antisemitic Book Presented in Armenia; Jewish Leader Heckled (February 20, 2002)
On February 9, 2002 in Yerevan, a book entitled “National System” by Romen Yepiskoposyan, printed in Armenian and Russian, was presented at the Union of Writers of Armenia, according to Artak Varzhapetyan, head of international relations at the Jewish Community of Armenia. The author of the book identifies Jews and Turks as the No. 1 enemies of Armenians, writing that:
“In the contemporary world there are two nations that are the carriers of evil of the most concentrated and aggressive type. These are the Jews – the nation-destroyer with a mission of destruction and decomposition, and the Turks – the nation-killer with a mission of devastation and crushing.” A section in the book entitled “The Greatest Falsification of the 20th Century” denies the Holocaust, claiming that it is a myth created by Zionists to discredit “Arians.”: “The greatest falsification in human history is the myth of Holocaust. …no one was killed in gas chambers. There were no gas chambers.”

http://armenians-1915.blogspot.com/2007/02/1445-role-of-arf-in-diaspora.html
“…And so we have worked hard to support our friends in the American political system, supporting people like Congressmen Schiff, Pallone and Knollenberg in their election campaigns. We have also worked with Sen. Menendez to put a hold on the nomination of Mr. Hoagland as U.S. Ambassador to Armenia, because we, as our friends, believe in truth and in a cause that is just. We are making every effort now to realize the Genocide Resolution in Congress with our friends on both sides of the isle. The Genocide Resolution is not only a condemnation of Turkey's crime committed over 90 years ago, but is also a condemnation of its reluctance to come to terms with its past, a condemnation of the kind of oppression and limits on speech that foster hatred and racism. A poisoned public opinion fueled by years of lies which results in desecration and attacks against Armenian churches and cemeteries, destruction of symbols of Armenian cultural heritage, and even assassinations'like that of Hrant Dink”. (Why you did not let even the Armenian Patriarch to speak in USA?)

http://en.wikipedia.org/wiki/General_Dro
General Drastamat Kanayan (Armenian: Դրաստամատ Կանայան, known as General Dro, Դրո, May 31, 1884 – March 8, 1956), was a politician, revolutionary, general and commander of the Armenian Legion of the Wehrmacht, the armed forces of Nazi Germany and part of Armenian national liberation movement.

Note: Whenduring WWII, Turkish Embassy staff was saving some 19.000 Jews in France from being annihilated, by giving them Turkish ID papers (see Washington Post, June 17,1943), some 20.000 Armenians 812th and other Battalions, were rounding up Jews in occuppied countries, wearing Armenian Flag-Dashnak arm-bands, General Dro, nicknamed “butcher” had a reputation of killing Moslems during WWI 1915-1920, escaped to Roumania and later joined Germans to”serve and butcher in Nazi uniform”. Later he was admitted in USA as immigrant !
(This probably gives a hint about Hitler’s alleged phrase, and how it saved one of his general to go to USA as a war hero)

http://www.jewishracism.com/ Jewish Genocide Enlarged PDS
Book by Christopher J. Bjerkens, titled “THE JEWISH GENOCIDE OF ARMENIAN CHRISTIANS” 575 page book
claims that it was the Jews within the Ottoman Empire CUP Party, which caused the Genocide.. Other articles display the antagonism of Armenian ARYAN race against JEWISH race. Historical records prove that the last Jewish Tribes in the Caucasus were cleansed by Armenians, some 3000 people. There now remains only about 300 Jews in Yeravan which Armenia considers a threat.
-------------------------------
REMINDER: All specific serious questions relative to the GENOCIDE SLANDER are welcome! SSA

Akdamar'ın haçını, bir Ermeni çalmış

Akdamar'ın haçını, bir Ermeni çalmış

Türk Tarih Kurumu (TTK) Başkanı Prof. Dr. Yusuf Halaçoğlu, bir Ermeni kuruluşu olan Gomitas Enstitüsü'nün Akdamar Kilisesi'nin haçının yerine takılması için baskı yaptığını; ancak arşiv kayıtlarına göre, haçın Rusya'dan çetesi ile birlikte Van'a hırsızlığa gelen Michellian adlı bir Ermeni tarafından çalındığını söyledi.
Halaçoğlu, 1907 yılında kilisenin Michellian tarafından yağma edildiğini, aynı kişinin orijinal haçı da çıkararak karısına hediye ettiğini açıkladı. Geçtiğimiz yıl restorasyonu bitirilen ve bunun için 2 milyon 600 bin YTL harcanan Van Gölü üzerindeki Akdamar Kilisesi müze olarak açılmıştı. Ancak kilisenin tepesinde bulunması gereken haç yerine takılmamıştı. Bunun üzerine Ermeni çevreleri gerek yurtiçinden gerekse de yurtdışından haçın takılması için baskıda bulunmuştu. Kültür ve Turizm Bakanlığı yapının orijinalinde bulunan haçın uzun yıllardır yapının üzerinde bulunmadığını, bu sebeple, yeni bir haçın takılmayacağını açıklamıştı.
Dun 12 Eylul'du. Hocanin hikayesi misali bilenler bilmeyenlere Anlatsin
M.AMunir
(Translated from Turkish – Courtesy E.A.)

The Cross of the Akhtamar Church was stolen by an Armenian

Yusuf Halacoglu, Head of the Turkish Historical Association, said that the Gomitas Institute, an Armenian Foundation, is pressing for installing the cross of the Akhtamar Church, but that according to the archive documents, the cross was stolen by a gang leader (humpabet) named Michellian who came to Van with his gang for pillage..

Halacoglu said that the church was looted in 1907 by Michellian and that he removed the cross to give to his wife as present.
The restoration of the Akhtamar Church on lake Van,(for which 2.6 YTL was spent), was completed last year and opened as a museum. But the cross, which should stand on top of the roof, was not placed. Accordingly, Armenian Societies within or outside of Turkey, have pressed for the installation of the cross. Ministry of Culture and Tourism said that the original cross over the church has been missing for quite a long time, and therefore a new cross cannot be mounted.

Yesterday was Sept.12th, those who know Nasreddin Hodja story, may tell it to others.
Reported by M.A. Munir

(Belgeli) NÜFUS ABARTILMASI MI – YANLIŞ BİLGİLENMESİ Mİ veya MUAMMA nedir ?

Bölüm I – İstanbul:

(a) “Diyebiliriz ki, 1877 yılları civarında, İstanbul’da 450.000 Müslüman, 225.000 Yunanlı, 185.000 Ermeni, 50.000 Musevi ve 60.000 başka millet vardır “ (Toplam 950.000 kişi)

(b) 1913 Ermeni Patrikli İstatistiğine göre, İstanbul’daki Ermeni sayısı : 163.000

(c) “Mamafih, yerinde bulunan İngiliz subaylarının incelemesine göre, 1920’de İstanbul’da 560.000 Müslüman + 206.000 Rum + 83.000 Ermeni vardı“

(d) 1919 Paris Konferansında Venizelos tarafından, kendisine Bogos Nubar tarafından verilen bilgilere göre, İzmir, İstanbul, Suriye’de toplam Ermeni nüfusu 1914 ve 1919’da 230.000’dir (zayiat yoktur)
****************
Bölüm II – Bütün Osmanlı İmparatorluğu ve diğer ülkelerdeki Ermeni nüfusu

A- Nat.Geographic Ekim 1915, S.329: “fakat yaklaşık iki milyon, Rus,Iran ve Türk tabalılar “…
B- (Zurcher Sa.119-120) Osmanlı İmparatorluğunda 1.500.000
C- (Hugh Pope – Sa. 43) “ “ 1.500.000
D- (Grabıll – Sa.51) “ Küçük Asya’nın altı vilayeti için 1914 yılı tahmini nüfusu, etnik gruplar içindeki en kalabalık azınlık olarak 1.000.000 Ermeni (takr.%30), 1.000.000 Türk (%30), 650.000 Kürt (%20)ve diğerleri Rum, Arap, Nasturi ve diğer azınlıklardan olmak üzere 3.000.000 kişi civarındadır.
Osmanlı İmparatorluğunun her yanı dahil olmak üzere belki 1.8 – 2 milyon Ermeni vardır.
E- (Nassibian Sa. 3) Türk istatistiklere göre 1.3 milyon tüm ülke, --- 628.000’i Altı Vilayette

Ermeni Patrikliğine göre 2 “ “ “ --- 1.018.000 “ “
F- (Yukarıdaki paragraf Paris Konferansında):

1918’de altı vilayette Yaşayan Ermeni 880.000
İstanbul-İzmir ve Suriye’de 230.000

Anadolu’nun diğer yörelerinde 150.000

Deklare edilen (belgeli) hayatta olan Ermenilerin yekunu 1.260.000
G- (Nassibian’ın kitabına göre 1920’de hayatta olanlar) Sa. 244 Bakuba Kampında 50.000
Sa. 240 Birleşik İngiliz Ermeni Yardım Komitesi, Yunanistan-Suriye-Filistin’dekiler (bunun en az 400.000 Rus Ermenistan + 350.000 diğer ülkelere kaçan) 750.000
Sa. 253 Rusya’ya göç edenler (Bir kaynakta 500.000) veya 310.000 400.000
Sa. 253 Diğer ülkelere kaçan 300 – 400.000 arası 350.000
Sa. 211 Basra’da nakil için bekleyenler 14.000
Sa. 72 Mısırda kabul için bekleyenler 5.000
(Grabıll Sa. 260) Kilikya’da Fransızlarla kaçanlar 150.000
Takr. 35.000 kişilik Kafkas Ermeni Ordu mevcudu + 11.000 muht. Çeteler yarısı 41.000
Yukarıdaki verilere göre hayatta olan Ermeni sayısı (en az) 1.010.000
Kaynaklar:
a- “CONSTANTINOPLE” Edwin Grosvenor, Boston Little Brown and Co. 1900
b & E – “Britain and the Armenian Question” Akaby Nassibian., Croom Helm; London
c- (p.383) “Constantinople” Philip Mansel, St. Martin’s Press, NY
d & F “Greece’s Anatolian Venture” A.A. Pallis, Methuen and Co, London 1937
B- “Turkey” Erik J. Zurcher – Tauris Pubkishers – London
C- “Turkey Unveiled” Nicole and Hugh Pope, The Overlook Press, NY
D- “Protestant Diplomacy and the Near East” Josep L. Grabill, Univ. of Minnesota Press

SONUÇ : Bazıları ya okuyamıyor … veya toplayamıyor ! Yukarıdaki Türk aleyhtarlarından hangisi hatalı ? (En güvenilir kaynak Justin Mc Carthy’nin kitabından alıntı yapılmamıştır).

(Documented) POPULATION – EXAGGERATION – MISINFORMATION or What? DILLEMA !

Sukru S. Aya
Sect. I - Istanbul :

(a) “ To say that there are 450,000 Mussulmans, 225.000 Greeks, , 50.000 Jews and
60.000 of other foreign nationalities “ in Istanbul around 1877 (Total) 950.000 persons

(b) 1913 Patriarch Statistics Istanbul total Armenians 163.670

(c) “However, according to an estimate from British officers on the spot the population on 1920 consisted of
560,000 Muslims, 206,000 Greeks and Armenians in Istanbul 83.000

(d) According to memorandum given at Paris Conference in 1919 by Venizelos, based on figures given to him
by Boghos Nubar Total in Istanbul + Izmir,+ Syria is = (1914 & 1919 no loss) 230.000


*************************************************

Sect. II – Ottoman Empire and others

A - Nat. Geo. Oct.1915, P. 329 : “ …but to nearly two millions of Russian, Persian and Turkish subjects …”

B - (Zurcher P.119-120) in Ottoman Empire 1.500,000

C - (Hugh Pope - P,43) “ “ 1.500.000

D - (Grabill - P.51 ) “Approximate population figures in the year 1914 for the six vilayets of Asia Minor with
largest numbers of Armenians exemplified the tenuous minority position of each ethnic community there
1.000.000 Armenians (about 30%), 1,000,000 Turks, (about 30%), and 650,000 Kurds (about 20%) in a
total population of over 3.000.000 people (Including Greek, Astorian, Arab and other minorities.Throughout
all of the Ottoman Empire there were probably 1.8 – 2 million Armenians.

E - (Nassibian P.3 ) According to Turkish statistics: 1.3 million in all Empire, 628.000 in Six Vilayets
“ Armenian Patriarchate 2 “ “ “ “ , 1.018.000 in “ “

F- (according to above par –d- Paris Conference) Existing Armenians in 1918, (six vilayet) 880.000
In Istanbul + Izmir + Syria 230.000
In other parts of Anatolia 150.000
(Alt.1) Declared-Documented Armenians (Excluding Russia) 1.260.000

G - (Nassibian gives following people alive in 1920 in his book) P.244 at Bakuba camp 50.000
P.249 According to Joint British Arm. Relief committee in Greece-Syria-Palestine-Caucas 750.000
P.253 immigrated to Russia (other source say 500.000) or 310.000 or 400.000
P.253 fled to other countries 350.000
P.211 waiting at Basra for transport 14.000
P.72 In Egypt waiting acceptance 5,000
(Grabill P.260) Left with French when they evacuated 150.000
Est. 35.000 in Armenian Army plus half of 11.000 in several Arm. Revolut.gangs 41.000
(Alt.2) According to above data, living Armenians in 1920 minimum 1.010.000

Ref. a- “CONSTANTINOPLE” Edwin Grosvenor, Boston Little Brown and Co. 1900
b & E – “Britain and the Armenian Question” Akaby Nassibian., Croom Helm; London
c- (p.383) “Constantinople” Philip Mansel, St. Martin’s Press, NY
d & F “Greece’s Anatolian Venture” A.A. Pallis, Methuen and Co, London 1937
B- “Turkey” Erik J. Zurcher – Tauris Pubkishers – London
C- “Turkey Unveiled” Nicole and Hugh Pope, The Overlook Press, NY
D- “Protestant Diplomacy and the Near East” Josep L. Grabill, Univ. of Minnesota Press

CONCLUSION: Some one either cannot read or add up! Which of the above anti-Turkish source is wrong?

Mantıken BİR SOYKIRIM(?) TEŞEBBÜSÜNE SEBEP VE ZAMAN VAR MIYDI?

Sayın Baylar,

Aşağıdaki “kitap alıntılarını” okuduktan sonra lütfen düşünüp kendi kararınızı veriniz.
18 Ekim 2005
Şükrü S. Aya

Ermeni diasporası, kimsenin hesabında olmayan 1917 Rus İhtilali nedeniyle gerçekleşemeyen “Büyük Ermenistan” hayalinin akamete uğramasında, Taşnakçı ihtilâlcilerin, ihanet, katliam, böbürlenme, hayalcilik ve benzeri zaaflarının ve Rus-İngiliz-Fransız-Amerikalılara aşırı güvenmelerinin esas neden olduğunu söyleyemezler. Yalan ve hayal üretmekte ve “Müslümanlar Hıristiyanları katlediyor” feryatları ile dünyayı inandırmakta o denli başarılı olmuşlardır ki, Van valisi Cevdet Paşanın insanları ve çocukları “nalladığı” bazı tarih kitaplarında yazılmıştır! Hiçbir izan sahibi çıkıp ta, bunun, fiilen mümkün olamayacağını söylememiştir. “Fili yuttu bir yılan” yalanı dünyayı dönüp dolaşmakta…

Aşağıda, Türk aleyhtarı yabancı kitaplardan “alıntıların tam Türkçe tercümeleri” tarihin bu kısmına ışık tutmaktadır. Maalesef, içimizde de okumaya ve öğrenmeye üşenen ve bilge geçinen bazı kimseler,
gerçeklere ve belgelere.değil nine masallarına inanmayı yeğlemektedirler. Bu kadar cehalet de ancak “hoşuna gideni okumak ve inanmak istediğine inanmakla” olur. Ben “tarihçi” veya “bilge” veya vatandaşlık dışında her hangi bir unvana sahip değilim, sadece biraz meraklı, akıl ve izan sahibi bir vasat insanım! Aşağıda yazılanların veya mantıksal sonucun hatalı olduğunu ispat edeceklerin elini öpmeye hazırım. YALANLARINA SIM SIKI SARILANLAR NE YAPARLAR acaba ?

(1) Harp patlak verdiğinde, Ermeni milliyetçiler, Doğu Anadolu’da bir Ermeni devletinin kurulması şansının bir Rus zaferine bağlı olduğunu gördüler. Rus propagandası bu umutları cesaretlendirdi. Birkaç bin Ermeni Rus ordusuna katıldı; Osmanlı ordusundan firarlar ve Osmanlı hatlarının gerisinde gerilla aktivitesi vardı. Bu durumla karşılaşan Osmanlı Kabinesi, İç İşleri Bakanı Talat Paşa’nın insiyatifi ile, savaş bölgesindeki bütün Ermeni nüfusunu, Suriye çölünün ortasındaki Zor bölgesine tehcirini kararlaştırdı. (Sayfa 119)

(2) Bundan başka, Daşnak Ermeni İhtilal Komitesi, işbirliği için “Genç Türk Komitesi” ile ‘fikir birliği’ içindeydi.(S.21)

(3) Hududun öte tarafında, Türkiye’de, Erzurum’da yerleşik Taşnak Genel Kongresine, hükümet yetkilileri tarafından, savaşta gerçekten Türkiye’ye yardımları karşılığında, Otonomi teklif edilmişti. Kongre verdiği cevapta Türk tabası Ermenilerin sadakatle görevlerini kişisel olarak yapacaklarını, fakat millet olarak, Rus İmparatorluğunda ihtilâllere sebep olamayacaklarını söyledi. (Sayfa 107)

(4) Fakat Jön Türkler, Almanya ile Ağustos 1914’te yaptıkları bir askeri anlaşma ile, Mihver Güçlerini gizlice seçmişlerdi. Daşnakların batı seksiyonu Erzurum’da toplandı ve Babıali tarafından yapılan teklifi red etti. Teklifte, bir Rus Osmanlı savaşı halinde, Rus ve Türk Ermenileri İttihatçılarla işbirliği yapmaları halinde, azınlık halkına, İmparatorluğa bağlı olarak üç Türk Ermeni vilayeti Erzurum, Van, Bitlis ve iki Rus Ermeni vilayeti Kars ve Erivan için Otonomi vaat ediliyordu. Daşnaklar, önceleri biraz itiraz ettiler fakat Osmanlı Ermenilerine, vatandaşlık görevlerini yapmaya çağrıda bulunmaya söz verdiler. Erzurum’daki bu toplantıdan kısa bir süre sonra, Ruslar Daşnakların idaresinde olan, Tiflis’teki Ermeni Milli Konseyine başvurdu. Çar altı Türk-Ermeni ve ayrıca iki Rus-Ermeni vilayetinde Otonomiyi vaat etti. Daha önceleri bir Çarlık dış işeri bakanı Rusya’nın gizli emellerini şöyle açıklamıştı: “Ermenistan’a ihtiyacımız var, fakat Ermeniler olmadan“. Daha çok Rusya’nın müttefiki olan Fransa ve İngiltere nedeni ile, Ermeni Milli Konseyi Çar’ın teklifini kabul etti. İttihad ve Terakki, Aralık 1914’te, Rus Ermenistanı ve Gürcistana hücuma karar verdi. Alman taraftarı Harbiye nazırı Enver Paşa liderliğinde, Türkler seferberlik ilan ederek Tiflisi almaya yeltendiler. Enverin kuvvetleri Bardız gecidinden Rus-Türk hududunu geçmeye teşebbüs ettiklerinde, Rus Ermeni gönüllüleri, Sarıkamışta onların ilerlemesini durdurdu. Ermeni direnişi, Rus kuvvetlerinin toparlanmasını ve yenmesini sağladı. Bu yenilgiden sonra, Jön Türkler, Türk Ermenilerin Vatan haini olduklarını, polisin onları tevkif ve hapisle yetinmeyerek, Ordu’nun onları vurması gerektiğine kanaat getirdi. (S.59)

(5) (Wilson prensipleri) “On ikinci maddede, özellikle İmparatorluğun geleceğine dönük olarak, Türk idaresi altında bulunanlara, güvenilir bir muhtariyet, şüphesiz bir emniyet ve otonomili gelişme için, tacizsiz bir fırsat ve can emniyeti temin edilmekteydi”. (Sayfa 265)

(6) Rusların 1915-1916 Kışındaki ilerlemesinden sonra, binlerce Müslüman muhacir-sürgün Mamuretil Aziz’den geçti. Bu muhacirlerin barınakları yoktu, sefil durumdaydılar ve her ne kadar Hükümet onlara seyrekçe az kumanya vermekte ise de, açlık ve açıkta olmaktan ızdırap içindeydiler. (S.118)

(7) Geçen iki ay içinde, iki yüz, üç yüz kişilik kafileler halinde, Erzurum’dan hayli sayıda Ermeni askeri getirildi.
Bu mevsimdeki hava şartları ve kıtlık nedeniyle en acınır bir halde geldiler. (Sayfa 181)

(8) Birkaçı, Katolik ve Protestanların tehcir dışı tutulmasından yararlanmaktadır, ancak bunların çoğu bu emir alınmadan veya bildirilmeden sevk edilmişti. (Sayfa 169)

(9) Kafkas cephesinde, Ruslar Kasım (1914)’da öncesi hücuma geçti, fakat Osmanlı ordusu onları durdurabildi.
Enver paşanın kişisel kumandası altında, bir karşı taaruz, Aralık ayının sonunda başladı. Başarılı bir başlangıçtan sonra, Osmanlılar, Ocak’ta, Kars yolunda, Sarıkamış’ta ağır halde püskürtüldüler. 90.000 kişilik ordudan yalnız 12.000’i hayatta kaldı, zira diğerlerinin çoğunluğu kışın tam ortasında yüksek bir dağ geçidini geçerken, yorgunluktan ve soğuktan öldü. (Sayfa 119)

(10) Ordular kış durumuna geçtiler, bu zorlu ve sert geçecekti. Izzet paşa’nın kuvvetleri, kötü planlanmış uzun haberleşme hatları içinde, yalnız silah bakımından değil, yiyecek bakımından da zor durumdaydı. Başka hiçbir ordu
böyle bir arazide bu şartlar altında hayatta kalabilirdi. Aksiliğe bakın ki, kampanyanın daha erken evrelerinde Ermeniler kıtal edilmiş veya toptan sürülmüştü, ve geride gerçekten bir çöl durumunda olan, çiftçilik yapacak ve yiyecek yetiştirecek veya sanatkar olabilecek adamlar olmayan bir toprak kalmıştı. Bir bölük’te kumanyanın üçte biri adam başı verilmekteydi ve çekim hayvanları için hemen hemen yem yoktu. Askerin çoğu yazlık giysilerleydi, ayaklarda çizme yerine çaputlar sarılmıştı ve tipilerden sonra, askerler mağaralarda açlık ve soğuktan ölü olarak bulunmuştu. (Sayfa 100)

(11) Erzurum toplantısından sonra )Daşnak lideri Vramian, eyalet valisini ziyaret ederek şunu teklif etti: Osmanlılar Ruslara savaş ilan ettikleri takdirde, Ermenilerin Türklerle işbirliği yapması için, bir Ermeni devletinin kurulmasına, kesin söz verilmeliydi. Valiye yapılan, oldukça iki yüzlü teklif, Erzurumdaki Daşnakların Toplantısında onaylanan kararlardan sonra yapılmıştı. Vramian’ın aklında iki neden vardı: Osmanlı ordusu galip geldiği takdirde, gizli Ermeni teşkilatı gözden kaçmış ve milli birlik muhafaza edilerek, Osmanlıları yanıltılmış olacaktı. Ancak Üçüncü Ordu Komutanlığı bu faaliyetlerden haberdardı ve Vali ile Komutanların dikkatli olması istenmişti. (Sayfa 85)

“Osmanlı Tarihi” IX Cilt, Prof. Enver Ziya Karal ISBN 975-16-0010-3 kitabından bazı alıntılar:
S.417: 17 Kasım’da Osmanlıların Rus mevzilerini ele geçirmek için yaptıkları saldırılar başarıya ulaşamayınca Hasan İzzet Paşa, savaş hareketlerini durdurmak zorunda kaldı. 3.Ordu’nun Rus kuvvetlerini yok etmekteki başarısızlığı Enver Paşa’yı çok üzmüştü. İttihat ve Terakki Genel Merkezi ile Erzurum, Van ve Trabzon valileri ve Teşkilat-ı Mahsusa da üzgün ve Enver Paşa’ya küskündü.
S.418: İran kuvvetlerinden bir kısmı ile Teşkilat-ı Mahsusa birlikleri Türk ve yerli halkını ayaklandıracak ve Rus Kuvvetlerini arkadan vuracaktır. Bu esaslar Enver Paşa ile Alman yardımcıları arasında tartışıldı ve şu kanıya varıldı: Yapılacak hareketler imkansız olmamakla beraber tehlikelidir. Bütün sorumluluk Türk Genelkurmayı’na ve en çok Enver Paşaya yükletilmelidir.
S.419: Henüz bir kolorduya değil, bir tümene bile komuta etmemiş olan Hafız Hakkı Paşa’nın bu isteği Enver paşa’yı tedirgin etmişti. Kendi düşüncesi ürünü olan bir planın yürütülmesinde Hafız Paşa’nın kazanacağı bir başarı, Enver’in şöhretini gölgelendirebilirdi. Belki de bu nedenle 6 Aralık’ta Enver Paşa Bronzard Paşa ile Yavuz zırhlısına binerek Erzurum’a gitmek üzere Trabzon yolunu tutmuştu. 8 Aralıkta Trabzon’da karaya çıkmış, oradan da Erzurum’a geçerek 13 Aralık’ta 3.Kolordu karargahının bulunduğu Köprü Köye ulaşılmıştı. 3.Ordu Komutanı Hasan İzzet Paşa ile yaptığı görüşmeler sonunda girişilecek saldırı hareketleri üzerinde onunla fikir birliğine varılmıştı. 17 Aralık’ta Erzurum’a dönmüştü.
S.420: Hasan İzzet Paşa da 18 Aralık’ta “Ben bu hareketleri yürütmeye kendimde kuvvet ve güven görmemekteyim” diyerek istifa etmişti. Bir gün sonra da Enver Paşa, 3. Ordu Komutanlığı’nı üzerine aldı (19 Aralık).
Savaşa katılacak Osmanlı kuvvetlerinin esasını 3.Ordu teşkil ediyordu. Üç kolorduyu kapsayan bu ordunun savaşa yarar kuvveti 90.000 kadardı.
S.421: Askerin çoğu büyük bir savaş planını gerçekleştirmek için manevralarda yetiştirilmiş değildi. Yiyecek, giyecek bakımından yeteri kadar donatılmış değildi. Geri ve sağlık hizmetleri Tanrı’nın yardımına bırakılmıştı. Savaşılacak bölgede yol şebekesi, bir tek yolun dışında da yok gibiydi. Yollar da karla örtülüydü. Kimi yerlerde karın kalınlığı birbuçuk metreyi
bulmaktaydı. Isı da -20, -25 derece arasında oynamaktaydı. Nihayet bütün bunlara Başkomutan vekili ve 3.Ordu Komutanı Enver Paşa’nın da toptancılığı eklenmeliydi. Paşa cesur, vatansever ve zekiydi. Fakat büyük savaşlar yönetmek tecrübesinden yoksundu. Ne askere ne de komutanlara karşı hiçbir merhameti yoktu. Sınırsız ve sert disiplinle her şeyin çözülebileceği gibi bir mantığın kurbanıydı.
22 Aralık’ta çevirme saldırısı, plan gereğince başladı. IX .Kolordu Bardız, X.Kolordu Oltu yönünde ilerledi. Zayıf Rus kuvvetlerine karşı başarılar kazanıldı. Bu arada bir Rus saldırısı da püskürtüldükten sonra Osmanlı kuvvetleri Oltu ve Bardız’a girdiler. Bir yandan da Ardahan ve Kars üzerine yürüdüler. Ne var ki bu başarılar sonra gölgelenmeye başladı. Enver paşanın kuşatma kollarını 15 km doğuya kaydırması, ordu ile kolordular ve birlikler arasında haberleşmenin normal bir biçimde yapılamaması, yorgun askerin bir gün bile istirahat ettirilmemesi, saldırı gücünü yıpratmaktaydı.
S.422: Bu esnada Rus karargahında Sarıkamış’ı boşaltmak ve geri çekilmek tartışılıyordu. 25 kilometrelik Allahüekber yaylasında kar bir metreyi aşıyordu. Asker saatte ancak bir kilometre ilerleyebilmekteydi. Gece ve gündüz yürünerek ve yolda soğuk, açlık ve yorgunluktan 10.000 can kırıldıktan sonra ancak 3.000 kişi 27 Aralık’ta Sarıkamış’a ulaşabildi. 4 Ocak’ta Sarıkamış’ın kuzey sırtlarında 20 kilometrelik geniş bir cepheyi tutan yaklaşık 7000 kişilik Osmanlı kuvvetlerine karşılık Ruslar 30.000 kişiyle saldırıya geçti. Enver Paşa’nın bundan sonra çözülmesi gerekli sorunu 3.Ordu kalıntısını geri çekmekti. Sarıkamış’taki kuvvetlerin komutasını, rütbesini Orgeneralliğe yükselttiği Hafız Hakkı Paşa’ya bırakarak cepheden ayrıldı (5 Ocak). Aynı gün IX. Ve X. Kolorduklara geri çekilme emri verildi. Bu emrin verilmesinde geç kalınmıştı. Bronzard kolundan yaralandı. Ali İhsan Paşa ve IX. Kolordu esir düştü. Hafız Hakkı Paşa da atını dörtnala sürerek canını zor kurtarabildi. 8 Ocak’ta Enver Paşa, 3. Ordu Komutanlığını Hafız Hakkı Paşa’ya bırakarak Erzurum üzerinden İstanbul yolunu tuttu. Osmanlı kuvvetleri çekilmede büyük kayıplar vererek 18 Ocak’ta Sarıkamış’tan önceki mevkilerine döndü.
S.423: 3. Ordu’nun kahramanlıkları, Ruslardan çok yüksekti. Fakat kara kışın karşısında mevcudunun yarısını (70-80 bin kişi) toplarıyla silah ve taşıt araçlarının da yarıdan fazlasını kaybetmişti. IX. Kolordu Komutanı ve karargahı esir düşmüştü. Ordu Komutanı Hafız Hakkı Paşa tifüse yakalanmış sonra da ölmüştü. Enver Paşa’ya gelince, geri çekilme sırasında bir aralık büyük bunalım geçirmiş, Türk ulusundan özür dileyen vasiyetnamesini yazarak intihar etmeye karar vermişti. Talat Paşa’nın etkisiyle ve zorlukla bu fikrinden vazgeçirilmişti. Ordunun nesnel ve moral kayıplarına, savaşılan bölgenin Türk ve Müslüman halkının kayıplarını da eklemek gerekir; birçok köy savaş kuralları gereği yakılmış veya harap edilmiştir. Halk Rusların ve en çok Ermenilerin zulmünden korkarak varını yoğunu bırakıp, Erzurum doğrultusunda göç etmeye koyuldu..

Kişisel Mantıkla Yorum: Enver ve Talat’ın herhangi bir itlaf planlamaları için neden yoktu zira Harbe girişleri Ermeni Daşnakçılar tarafından kilise çanları ve dualarla alkışlanmıştı; İttihatçılarla Ağustos ayında araları çok iyiydi. Fakat görünüşe göre, Kasım 1914’te Otonomi teklifinin geri çevrilmesinden sonra (ki 1919 Paris Konferansında Wilson Prensipleri içinde bu teklif ediliyordu) münasebetler bozuldu ve sabırlar kızgınlığa dönüştü. Halkı cepheye sürme, Rus metodu yerine, Babil ve Asurilerden kalma, bilinen ehveni şer, tehcir metodunu seçildi. Mart ayında Van ihtilali başladı ve 15 Nisanda Van Ermeni Devleti ilan edildi. Müttefik kuvvetleri Nisan’da Çanakkale’ye çıkartma yaptı ve “cehennemin ipleri koptu”. İttihatçılar İstanbulda’ki Ermeni patrikliğine son bir teşebbüste bulundu fakat kendi katkılarının da bulunduğu Rus zaferlerinden sarhoş Taşnaklar tarafından hemen red edildi. Enver Paşa’dan Talat Paşa’ya 2 Mayıs’ta yollanan bir telgraf ilk yazışmadır. Tehcir kanunu acele ile hazırlandı, parlak prensiplerle ve sözlerle bezendi. Ancak “yasanın uygulanması konusunda” ilgili Vilayetlerin ne parası, ne yeterli jandarması (çünkü ehilleri, savaşan ordudaydı), ne yiyeceği ne de kendileri muhtaç iken bunları temin için şevkleri vardı… herhalde ! Şu husus dikkate şayandır ki, “Ermeni askerler bile” vurulma yerine, Erzurum’dan Harput’a sürülmüştür.Gene bilinmelidir ki, bütün limanlar Müttefik ablukası altındaydı ve zaten zor bulunan gıdaların nakli de mümkün değildi. Yukarıdaki paragraflar, dramın resmini çıkarmaya yeterlidir.

Ve Soykırım iddiasında bulunanlara samimiyetle sormak isterim: Kendi ordusundaki 80.000 genci “sürgünlerden de çok daha kısa bir zamanda ölüme sevk eden” Harbiye Nazırından ne beklerdiniz ki ? Bu maceracı hayatta kalsaydı, kendi askerlerini idaresizlik ve gerçekleri kale almamak nedeniyle ölüme sevkten dolayı, herhalde binlerce kez divanı harbe sevk edilirdi. Türkçe’deki “Geçmiş olsun; herkesin başı sağ olsun” teselli sözleri, Ermeni lisanda da söylense yeridir. Yukarıdaki tarihi gerçeklerle mutabık olmayanlar lütfen aşağıdaki yazarlara baş vursunlar !
Kaynakça:
(1) & (9) “Turkey” a modern history, Erik J. Zurcher, ISBN 1 86064 222 5 Tauris Publishers London
(2) & (3) “Britain and the Armenian Question”, Akaby Nassibian, ISBN 7099-1820-8, Croom Helm London
(4) “Protestant Diplomacy and the Near East” Josehp L. Grabill, ISBN 0816 605 750 Univ. of Minnesota Press
(5) “Empires of the Sand” Efraim & Inarii Karsh, ISBN 0-674-00541-4 Harvard Univ. Press
(6-7-8) “The Slaughterhouse Province: Leslie E, Davis, ISBN-0-89241-458-8, Aristides D. Caratzas, New York
(10) “Ataturk – The Rebirth of a Nation” Lord Kinross, Weidenfeld and Nicholson, London, 1964
(11) “ The Great War and the Tragedy of Anatolia”, S. Sonyel, T.T.K. ISBN 975-16-1222-6

Logically; was there reason and time for planning/implementing a GENOCIDE?

Gentlemen, Oct 18, 2005

After reading below excerpts, please think and use your own judgement ! Sukru S.Aya

(1) At the outbreak of the war, Armenian nationalists saw in a Russian victory their chance to achieve the establishment of an Armenian state in Eastern Anatolia. Russian propaganda encouraged these aspirations. A few thousand Armenians joined the Russian army; there were Armenian desertions from the Ottoman army and guerrilla activity behind the Ottoman lines. Confronted with this situation, the Ottoman Cabinet, on the initiative of the Interior Minister, Talat Pasha, decided to relocate the entire Armenian population of the war zone to Zor in the heart of the Syrian desert. (P.119)

(2) Furthermore, the Armenian Revolutionary Federation or Dashnaktsutiun entered into an ‘understanding’ for co-operation with the Young Turks Committee. (P.21)

(3) Across the border, in Turkey, the General Congress of Dasnaktsutiun sitting in Erzerum in the autumn of 1914, had been offered autonomy by Turkish emissaries, if it would actually assist Turkey in the war. The Congress had replied that the Armenians, as Ottoman subjects, would faithfully do their duty individually, but as a nation they could not provoke revolts in the Russian Empire. (P.107)

(4) But the Young Turks secretly chose the side of the Central Powers, by a military convention with Germany in August 1914. The Dashnaksuithiun’s Western section met at Erzerum and there rejected the proposal of the Porte. The proposal stated that if Russian and Turkish Armenians would cooperate with the Committee of Union and Progress in event of an Ottoman Russian war, the minority people would receive autonomy under Empire for three Turkish-Armenian villayets – Erzerum, Van, Bitlis – and for two Russian Armenian provinces – Kars and Erivan. The Dashnaksuthiun demurred, but promised to advise Ottoman Armenians to carry out their citizenship obligations, Soon after this meeting at Erzerum, the Russian appealed to the Dashnakuthiun-led Armenian National Council at Tiflis. The Tsar promised autonomy to six Turkish-Armenian vilayets as well as the two Russian Armenian provinces. Earlier a Tsarist minister of foreign affairs reportedly had confided Russia’s aim: “We need Armenia, but without the Armenians”. Primarily because of trust in France and Great Britain as associates of Russia, the Armenian National Council accepted the Tsar’s offer. The Committee of Union and Progress in Dec. 1914 decided to attack Russian Armenia and Georgia. Led by pro-German Minister of War Enver Pasha, the Turks mobilized to capture Tiflis. When Enver’s forces moved across the Russian-Turkish border through the Bardiz pass, Russian-Armenian volunteers held them up at Sarikamish. This Armenian effort gave Russian military unit time to group and defeat the Turks. After this failure, CUP became convinced that Armenians were traitors, that not only should the police imprison and execute them but the Army should shoot them. (P.59)

(5) (Wilson’s principles) “ Point Twelve, specifically addressing the future of the Empire should be assured a secure sovereignty, but the other nationalities which are now under Turkish rule should be assured an undoubted security of life and absolutely unmolested opportunity of autonomous development.” (P.265)

(6) Thousands of Mohammedan muhajirs-exiles passed through Mamouret-ul-Aziz after advance of the Russians in the winter of 1915-1916. These muhajirs, who were homeless, were most wretched appearing people and although the Government sometimes gave them scant rations, they suffered from both hunger and exposure.(P.118)

(7) During the last two months quite a number of Armenian soldiers have been brought back in groups of two or three hundred from Erzerum. They arrived in a most pitiable state due to their exposure on the way this season of the year and the privations they suffered. (P.181)

(8) A few are now getting the benefit of the order exempting Catholics and Protestants from deportation, but most of these were sent away before the order was received or at least it was announced. (P.169)

(9) On the Caucasus front, the Russians were first to attack in November (1914), but the Ottoman army managed to stop them. A counter offensive under the personal command of Enver Pasha started at the end of December. After a successful start, the Ottomans were heavily defeated at Sarikamis, on the road to Kars, in January, Only 12,000 out of 90.000 troops survived, most of the others dying of cold and exhaustion crossing a mountain ridge in the dead of winter. (P.119)

(10) The troops settled down to a winter which was to be hard and bitter. Izzet’s force, at the mercy of long and badly planned lines of communication, was deficient not merely in guns but in foodstuffs. No could any army any longer subsist here on the country, for the ironical reason that in the earlier stages of the campaign the Armenians had been massacred or deported en masse, leaving the land a virtual desert, without peasants to grow food or artisans to provide service. One division was reduced to a third of a ration per man and there was almost no fodder for the draft animals. Many of the troops had only summer uniforms, with foot rags for boots and following blizzards, whole detachments were found in caves, dead of hunger and cold. (P.100)

(11) After the Erzurum meeting, Vramian (The Dashnak rep) visited the governor of the province and proposed the following: If the Ottoman government declared war on Russia and attacked Caucasia, it must make a concrete promise to establish an Armenian state in order to enable Armenians to cooperate with the Turks, In this rather hypocritical approach to the governor, after having already approved the resolutions of the Erzurum assembly of the Dashnakists, Vramian had two special purposes in mind: to preserve the national aspirations of the Armenians if the Ottoman army was victorious, and to mislead the Ottoman government by concealing and protecting the secret Armenian organization. However, the Ottoman Third Army Command was informed about these Armenian activities, and the governor and army commanders were warned to be vigilant. (P.85)

Excerpts translated from Turkish “OTTOMAN HISTORY” Volume IX, Prof.Enver Ziya Karal ISBN 975-16-0010-3
P.417: The attacks made by the Ottoman Army on Nov. to get the Russian positions had failed and Hasan Izzet Pasha had to stop the fight. This failure of the 3rd Army to destroy Russian forces had much sorrowed Enver Pasha, The CUP Headoffice and Erzurum Branch, Van Erzurum governors and also the Special Organization were sorry and grieved to Enver.

P.418: Sections of Iran Forces and Special Organization were to provoke Turks and local population and hit the Russian Forces from behind. These principles were discussed by Enver Pasha with his German aides and reached to the following decision: The moves to be made are not impossible, but they are dangerous. All responsibility, should be left on the Turkish Headquarters and particularly on Enver Pasha.

P.419: This demand of Hafiz Hakki Pasha, who had not been even in command of a Division, now to command an Army-Corps and the chance of his success of this plan which was Enver’s thinking, could tarnish his reputation !
It may be because of this reason that Enver with his German aide Gen. Bonzard, took off from Istanbul on Dec.8th on battleship “Yavuz” and landed in Trabzon on Dec.8th, thereafter continuing to Erzurum arriving Army headquarters at Koprukoy on Dec. 13th. After meetings with 3rd Army Commander Hasan Izzet Pasha, he arrived at an agreement with him on the attacks. He returned Erzurum on Dec, 17th.

P.420: Hasan Izzet Pasha resigned on Dec. 18th, saying: “I cannot see myself strong an confident enough to execute these movements”. A day later (on Dec. 19th) Enver Pasha undertook the command of the 3rd Army. The backbone of the Ottoman forces was the 3rd Army, which consisted of three corps and had a fighting manpower of around 90.000.

P.421: The majority of the soldiers had no training or fighting experience to execute such a large war planning. It was not sufficiently equipped in wearing or feeding. Logistic and health services were left at God’s mercy. There was practically no road network, but one in the battle zones. All roads were snow covered. At some places snow thickness was about 5 ft (1.5 meters). Temperature was varying between -20 to -25*C. And finally to all these the wholesaler attitude of Enver as Deputy Army Commander, was to be added. The Pasha was brave, patriotic and clever. But he lacked the experience to command large battles. He had no pity for his commanders or soldiers. He was a victim of his belief that harsh and endless discipline will resolve everything. On Dec. 22nd, the encircling attack started as planned. IX.th army corps moved toward Bardiz, X.th corps into Oltu directions. Owing to weak Russian resistance, some victories were won. A Russian attack was defeated and the Ottoman armies finally entered Bardiz and Oltu. On the other side they moved towards Ardahan and Kars. However, shortly thereafter these successes were overshadowed. The movement of forces by Enver 15 km eastwards, entailed lack of normal communication between Divisions and Corps; the fact that the exhausted soldiers were not permitted to rest even one day, weakened the thrust force.

P.422: During this period. Russians were talking evacuation of Sarikamish and retreat of forces. The Allahuekber Plateau was 25 km long and the snow was deeper than 1 meter. Soldiers could only walk 1 km an hour. After marching day and night and death of 10.000 soldiers because of hunger and cold, only 3.000 entered Sarikamish on Dec. 27th. On Jan. 4th the Russians counter attacked with a force of 30.000 against 7.000 soldiers holding the mountain ridges some 20 km long. Enver Pasha’s problem now, was to be able to pull back the remains of the 3rd Army. He left the command of Sarikamish forces to Hafiz Hakki Pasha, whom he promoted to 4-star general rank.. Same day, IX and X corps were ordered to pull back. This order was given too late. Gen. Bronzard was wounded in his arm. Ali Ihsan Pasha and IX Corps fell prisoner. Hafiz Hakki Pasha barely escaped by the gallop of his horse. On Jan. 8th, Enver left the command to Hafiz Hakki Pasha and took off for Istanbul via Erzurum. The Ottoman forces after suffering great losses retreated to their previous positions at Sarikamish on Jan. 18th.

P.423: The braveries of the 3rd Army was much more than the Russians’, but they lost more than half of its force (70-80.000) also weapons and vehicles. Commanding headquarters of the IX Division fell prisoner. Army commander Hafiz Hakki Pasha became ill with typhus and died later. As regards Enver Pasha, he had a great depression during the retreat, he wrote his testament apologizing to the Turkish nation and decided to commit suicide. He was convinced by Talat Pasha with great difficulty to to quit this decision. One should add to the physical and moral losses of the Army, the loss of the Turkish and Moslem population of the war zone. Several villages were destroyed and burned because of war rules. Local people started to immigrate in the direction of Erzurum, leaving all their belongings, scared of Russian and mainly Armenian cruelties,

Personal Opinion by Logic: Enver and Talat had no reason to plan any annihilation, in so far that the entry into World War I, was celebrated by the Armenian (Dashnak) community with church bells and prayers due to excellent relations with CUP in August. However, apparently, things changed after the unexpected refusal of Autonomy (which was to be recommended by Wilson at Paris 1919 Conference) in November 1914…
It seems, Enver and Talat’s patience turned into passion, and rather than implementing the Russian method of pushing the civilians up front towards the enemy lines, they took the lesser measure, the known exile system from Babilonian, Assyrian times! Van revolt started in March and in April 15th the Van Armenian State was declared. The Allied troops landed in Gallipoli in April and ”hell broke loose” ! The first communication about deportation is the telegram dated May 2nd, from Enver to Talat Pasha. Thereafter, the deportation law was urgently formulated and polished with nice words and principles. But regarding the “implementation of the law” the local Vilayets, neither had the money, or enough gendarmes (because the professionals were in the army), nor food or the desire to fulfill the requirements, when themselves, were deprived of all … it is to be assumed!. Particular attention must be given to the fact that “even the prisoner Armenian soldiers” were marched from Erzerum to Harput instead of being shot! Also it must be known that all sea ports were under the blockade of the Allies, and transportation of the scarce supplies was impossible. Above paragraphs should be enough to picture the drama!

And to those who insist on Genocide accusations, may I frankly ask : What did you expect of a unqualified Minister of War who perished 80.000 young troops in a much shorter time than those deported !
If that adventurer was to live, he would have been court-martialed thousand times, for causing a tragic death of his own troops, by lack of management and evaluation of realities… In Turkish we say “Gecmis olsun; herkesin basi sag olsun”. May be someone should put down in Armenian as well these words of condolence. Those, disagreeing with above historic facts, may please refer to below writers!

(1) & (9) “Turkey” a modern history, Erik J. Zurcher, ISBN 1 86064 222 5 Tauris Publishers London
(2) & (3) “Britain and the Armenian Question”, Akaby Nassibian, ISBN 7099-1820-8, Croom Helm London
(4) “Protestant Diplomacy and the Near East” Josehp L. Grabill, ISBN 0816 605 750 Univ. of Minnesota Press
(5) “Empires of the Sand” Efraim & Inarii Karsh, ISBN 0-674-00541-4 Harvard Univ. Press
(6-7-8) “The Slaughterhouse Province: Leslie E, Davis, ISBN-0-89241-458-8, Aristides D. Caratzas, New York
(10) “Ataturk – The Rebirth of a Nation” Lord Kinross, Weidenfeld and Nicholson, London, 1964 (11) “ The Great War and the Tragedy of Anatolia”, S. Sonyel, T.T.K. ISBN 975-16-1227