13 Ekim 2008 Pazartesi

GENOCIDE LIES, NEED NO ARCHIVES !

http://armenians-1915.blogspot.com/2008/10/2610-genocide-lies-need-no-archives.html


GENOCIDE LIES, NEED NO ARCHIVES !
<> !












Par.2 Par.3 Par.4
1. LEGALITY:
a- The European Legal system is based on the principle of the 1813 Bavarian Code wording “Nullum crimen, nulla poena sine praevia poenali” which states that ! In short, there can be no retroactive crime and punishment! (Otherwise, even Jews and Romans can be punished for the crucifixion of Jesus)

b- Any charge of crime such as human murder, must depend on strong irrefutable evidences, to name but a few:
Beneficiary of the murder - time/dates – place – numbers – murder tools – unbiased eyewitness – document – corpses – and finally the verdict of an authorized legal court where charges and defense, was publicly heard! The Jewish Holocaust meets almost all these criteria and an international court verdict, whilst the Armenian allegations are widely spread hearsays, which did not meet any of the above evidences!

c- U.N. resolution 260 of 09.12.1948 reads (Art.9): “…Disputes between Contracting Parties relating to the interpretation, application and fulfillment of the present convention, including those in Art.3, shall be submitted to the International Court of Justice at the request of any of the parties to the dispute… So far, not even an open debate of scholars could be made, let aside any judicial or arbitrary investigation!

d- The individual wrong doings of some of the persons on duty during the relocations, were mostly investigated by the CUP Government in 1915-1916. Over 1600 cases were put on court martial, 67 persons found guilty were executed, some four hundred persons were found not guilty, and rest was sentenced to diverse penalties. “The New York Times,” Nov.22, 1915 read: Djemal Pasha orders two of their Oppressors for Armenians Hanged…”

e. After the 30.10.1918 Mudros armistice, some 144 Ottoman dignitaries, were transferred and imprisoned in Malta on allegations of genocide. The research made in the Ottoman archives by British with the help of Turkish Armenian experts, produced no documents! The British hoped to find documents in the U.S. archives but the telegram sent by the British ambassador to their Foreign Office dated 25.11.1921, read: “I regret to inform your Lordship, that the Americans could not produce any evidence, against the prisoners of Malta” ! They were silently acquitted and sent back to Turkey” without even an official charge for wrong doings by any of them”.

f- The only documents provided about the Armenian allegations, came from one source, namely ambassador Henry Morgenthau who was asked by the President Wilson and State Secretary Lansing to provide “documentary evidence to convince the U.S. Congress” to take a decision to join WW.1 for “ethical and humane values”. The distorted-unchecked missionary reports were sent by diplomatic bags to Lord Bryce, head of the British Propaganda division in London (whom he had met in Beirut), who was passing these to young Toynbee for use.

g- “The BLUE BOOK”: A letter sent by the U.S. Foreign Office to Toynbee dated May 1, 1916, read: “I very much regret that we were unable to fill the blanks in the documents…many of them are not accessible to us”! Toynbee, in his letter dated June 23, 1916 sent from the Wellington House to Professor Margouliouth, was asking help by the following words: “I wonder if you can spare the time to glance at it and glaring mis-statements of fact or wrongdoings of view. My knowledge on the greater part of the ground is very shaky and secondhand. I hesitated to trouble you, but the documents are going to be published as a Government Blue Book, so it is important to make sure that the introduction should come up to a decent level of historical correctness…”

Again, Toynbee, in 1966 had elaborated on the Blue Book in the following words: “I have your letter of March 1st. It is true that the British Government’s motive asking Lord Bryce to compile the Blue Book was propaganda”…

h- It is noteworthy to remember that all (distorted) documentation on the subject came from a single person, Ambassador Henry Morgenthau! It was he, who gave the same missionary reports to German missionary Lepsius, who stayed in Istanbul only for one month, and collected information from certain sources through Armenian interpreters. Lepsius gave the notes to his friend Franz Werfel, who came up with his damning novel “Forty Days at Moussa Dagh”. However, Abraham Sou Sever, a Sephardic Jew born in Turkey before WW1, later emigrated to USA and settled in California. Before his death, he gave a written statement to a notary public as his will, in which he wrote: “My dear departed friend Franz Werfel who wrote that book, never was in that place. Werfel told me that he felt ashamed and contrite for having written the book and for that many falsehoods and fabrications, the Armenians had foisted on him. But he dared not to confess publicly for fear of death by the Dashnag terrorists.”

Morgenthau’s “Diary” presents serious flaws with the incidents he reported in his book “Ambassador Morgenthau’s Story”, he and his secretary brought from Istanbul had drafted and gave them to Burton Hendrick, the ghostwriter of the book. In his letter dated Jan. 9th, 1918 addressed to Honorable Breckenridge Long Assistant Secretary of State, Morgenthau was requesting official assistance for deferment from military service for his assistant. “You probably know that with the approval of the President, I have undertaken to write a book. Mr. Andonian is assisting me in the preparation of that work and owing to his intimate knowledge of the east and his unusual experience, his services to me are truly indispensable”…

This book had more than forty reprints and have been distributed-translated everywhere almost like the bible of the Armenian genocide. Let us see few lines from a letter found in the ambassador’s archive drawer, dated Dec. 1918 in which the Associated Press correspondent George Schreiner (who was the only western newspaper man in the Caucasus front and was cabling reports to Reuters and all other papers), felt the necessity to address the ambassador, in his long letter with clauses such as:

“I am writing this letter under the impression that the peace of the world will not gain by such extravagant efforts as yours… Since I knew Baron Wagenheim ( German ambassador) probably better than you did, I hope that future historians will pay little attention to what you have said of the man. But it was ever easy to slander the dead…Nor did you possess in Constantinople that omnipotence you have arrogated onto yourself in the book… In the interest of truth, I will also affirm that you saw little of the cruelty you have fasten upon the Turks. Besides that, you have killed more Armenians than ever lived in the districts of the uprising. The fate of those people was sad enough without having to be exaggerated as you have done. I have probably seen more of the Armenian affair than all of the Armenian attaches of the American embassy altogether!.. To be perfectly frank with you I cannot applaud your efforts to make the Turk the worst being on earth, and the German worse…Has it ever occurred to you that all governments reserve themselves the right to put down rebellion? It seems to me that even Great Britain assumed that stand themselves towards the Fathers of the Republic…”
The belying of all documents the Ambassador provided for the “Blue Book”, “Fort Days at Moussa Dagh” and “Ambassador Morgethau’s Story”, comes from another irrefutable document! This is the joint US Senate -Congress Resolution No. 192, April 22, 1922 in which the name of Morgenthau, is clearly printed as a member of the board of trustees of the Near East Relief Organization, and eventually as a member of the executive committee. Subject Relief Report to be elaborated hereunder later, contradicts everything that the ambassador has said or written previously in the documents he supplied to other parties or wrote in his own “story book”. If what he had previously said was to be correct, then the subject resolution accepted in 1922 unanimously, has to be wrong! It will be absurd to contradict, this obelisk-like official U.S. resolution!



2. REBELLION and ATROCITIES:
Among thousands of proofs and headlines in the U.S. newspapers, for the ease of the readers, it is suggested that they at least click or http://armenians-1915.blogspot.com/2007/11/2187-book-excerpts-pastermadjians-why.html “Why Armenia Should be Free” written by Garekin Pastirmadjian, giving the backstage or bragging part of the treason with a large selection of taken photographs. Mr. Pastirmadjian, was formerly one of the terrorists that raided the Ottoman Bank in August 1896, bombed, killed many innocents but were later pardoned by the pressure of the western powers, and went to Europe freely. He went to school in Switzerland, became a doctor in chemistry, and returned to Turkey after the Sultan was deposed in 1908. He was elected to the Ottoman Parliament representing the province of Erzurum. Pastirmadjian, later became the Washington ambassador of the young Armenian Republic which was founded under protection of the Ottoman Empire! If we surf through the 46 pages of this book, which may be readily downloaded by anyone, among a pile of written and photographed evidence, at least the followings should not be missed:

p.10 “…purpose of the writer in writing this booklet, is to make great American people realize that Armenians are not anemic and unaggressive people with no fighting blood in their veins; that the Armenians have not been butchered like sheep but on the contrary, have fought most bravely and resisted most stubbornly the savage attacks of the Turks, whenever they had an opportunity”.

p.16-17 “In the name of the Turkish government the above mentioned (CUP) mission, appealed to the Armenian Organization (during the August 1914 Dashnag Congress in Erzerum) with the following proposition: If the Armenians –the Turkish as well as the Russian Armenians- would give active cooperation under a German guarantee would promise after the war an autonomous Armenia made of Russian Armenia and the three Turkish vilayets of Erzerum, Van and Bitlis, under the suzerainty of the Ottoman Empire”. (Photo, showing Armenian volunteers of the Caucasus taking oath of allegiance administered by the church dignitaries before leaving for the battlefield in October 1914). Note: The Ottomans joined WW1 on November 2nd, 1914 but revolutions had started earlier!)
p.19 “The Armenian reservists, about 160.000 in the number gladly responded to the call, for the simple reason that they were to fight the arch enemy of their historic race! Besides regular soldiers, nearly 20.000 volunteers expressed their readiness to take up arms against the Turks”.

p.21 “Opposite Sarikamish, where a battle was waged for three days and nights, the Turks suffered a loss of 30.000 men, mostly due to the cold weather than to the Russian arms... This was invaluable service rendered to the Russian army by the fourth battalion of the Armenian volunteers under the command of matchless Keri. Six hundred Armenian veterans fell in the Barduz Pass, and at such a high price saved 60.000 Russians from being taken prisoners by the Turks.”

p.22 “…Andranik strongly enforced the trenches, repulsed the attacks of Khalil Bey for three days continuously until the Russians with the newly arrived forces from the Caucasus, were able to put to the fight of the army of Khalil Bey. Thirty-six hundred Turkish soldiers lay dead before the Armenian trenches in the course of those three days.” (For photo: taken in April 1915, of Armenian soldiers, next to captured Turkish guns inside Van fortress please view the book at given link).

.p.28 “…those few battalions of Armenian volunteers in 1914 and 1915, rendered to the Russians invaluable services, twice saving the right and left wings of the Russian army from an unavoidable catastrophe…”

p.31 “For example in 1916-1917 scarcely 8.000 to 10.000 Armenians were permitted to go back and inhabit the region of Van; the rest were compelled to stay within the borders of the Caucasus as refugees. There was talk of transferring to Siberia nearly 250.000 Turkish Armenian immigrants who had sought refuge in the Caucasus, because it was objected that no available lands existed there for them to settle”.

p.37 “In the battle of Karakilisa, and Erivan, early in June, the Armenians in two fierce battles drove back the Turks almost to their frontier. The battle lasted four days, the Turks left 6.000 dead before the Armenian posts and escaped to Alexandropol”… On June 14, in Batoum the Turkish delegates, together with the representatives of the Republic of Ararat, signed the first terms of armistice, leaving the final peace signature to the Congress of Constantinople, where final negations were to take place.
The delegates of the three nations of the Caucasus reached Constantinople on June 19. They were 32 in number. Among them were also representatives of the Republic of Ararat, Mr. A. Khatissoff, the minister of foreign affairs and Mr. Aharonian, the president of the Armenian National Council.”

p.38 “They (Germans and Turks) gave the greater part of the Armenian territories to the other two nations, and the remainder was claimed by Turkey, with the exception of 32.000 square kilometers (12.350 sq.miles) with 700.000 Armenian inhabitants, which were left to the Republic of Ararat…while the remaining 1.400.000 Armenians are left in the territories allotted to the Tartars or the Georgians.”
(Note: The Armenian Republic of Ararat, was a protectorate of the Ottoman Empire. The Armenian delegation was received by the Sultan on Sept.6, 1918, after which they cabled PM Khatchaznuni of the reception and prayers of the Sultan! There was no word of any massacre or bilateral claims at that time. However, after the Ottoman Empire surrendered on 30.10.1918 with the Murdros Armistice. The Armenian Republic declared full independence in late November 1918, attacked Ottoman lands with the help of British Forces in Persia. By April 1919, Mr. Aharonian president of the Armenian Parliament who was indebted to the Sultan, was in Paris as the head of the Armenian delegation together with Boghos Nubar, claiming half of Turkey as seen in the below map, and without any Moslem inhabitants. Details are in the next paragraph of Paris Memorandum)

p.44 “We consciously chose this last alternative, namely we tied our fate to the allied victory; we exposed our very existence to the danger in order to realize the complete fulfillment of our national ambition, that is to see the re-establishment of by the United Historic Independent Armenia.
(Note: For additional U.S. newspaper headlines on Armenian atrocities and collaboration with all enemies of the Ottoman Empire, refer to the rich selection of articles/headlines click / http://armenians-1915.blogspot.com/2007/09/1961-new-series-innocent-armenians.html)

3. MEMORANDUM GIVEN AT THE PARIS PEACE CONFERENCE RECONFIRMING TREASON & REVOLT
Below excerpts and map have been taken from the click or http://armenians-1915.blogspot.com/2008/06/2512-free-e-book-armenian-question.html which you can download, print and read the full details for additional clarification.

p.3 “…confirmed itself into and Independent Republic in the Caucasus, proclaimed the independence of Integral Armenia and brought that the fact to the attention of the Allied Governments by a note dated November 30, 1918.”
(Note: Since the Ottomans had surrendered on Oct.30th, the Armenian Republic broke up the “Protectorate” relation without hesitation a month later. Avetis Aharonian who was received by the Sultan in early September, had signed and presented to the Paris Peace Conference on Feb.26th 1919, this extravagant memorandum).

p.4 “Armenia has won the right to independence by her voluntary and spontaneous participation in the war on the three fronts of the Caucasus, of Syria and of France, and by sacrifice of hundreds and thousands of men, women and children who fell victim for the fidelity of the Entente cause, which she regarded from the beginning as her own cause. On the fields of battle, through massacre and deportation, Armenia has proportionately paid in this war a heavier tribute to death than any other belligerent nation.”
“In 1908 the Armenians lent the Young Turks hearty cooperation to bring about the overthrow of the Hamidian tyranny.”

p.5 “This agreement signed on February 8th, 1914 [to establish two autonomous inspectorates in the six provinces, to be ruled by Dutch governor Westenek and Norwegian Colonel Hoff] was torn into bits and cast into the waste basket by the Young Turks, when Germany started the Great War.

Under these conditions, the Young Turks offered to enter into an unholy compact with the Armenians: They proposed that the Armenians make common cause with the Tartars (Turks) to rise in rebellion against Russia, and in return, Turkey offered Armenia autonomy. Germany undertook to guarantee the proposal of her Turkish Ally. The Armenians unhesitatingly and categorically rejected this infamous offer. The vengeance of the Young Turks, coolly premeditated and announced in advance, was terrible”.

p.6 “Armenian volunteers fought on all the fronts. In France, in the Foreign Legion, by their bravery they covered themselves with glory. Scarcely one-tenth of their original number now survives. They fought in Syria and in Palestine, in the Legion of the Orient under French command, where they hurried in response to the call of the National Delegation… In the Caucasus, where over 150.000 Armenian men who served in the Russian army on all the fronts, an army of 50.000 men and thousands of volunteers fought throughout under the supreme command of General Nazarbekian… In addition thereto, by their resistance against the Turks until the conclusion of the armistice, they forced the Turks to send troops from Palestine to the Armenian front, and thus contributed indirectly to the victory of the Allied Army in Syria.”

p.7 “The voice of all Armenians, dead and alive must be heard! It is true that the Armenians do not constitute the majority of the population in Armenia, but they do constitute the plurality of the population… In 1914, there were in Armenia 1.400.000 Armenians, against 943.000 Turks and 482.000 Kurds…
But, number should not be the determining factor in the fixing the boundaries of our future State. Not only the rights of the dead and the degree of the civilization of the people should be considered, but the vital fact must not be lost sight of that Armenians are the only element in Armenia capable of setting up a civilized and free state.”

p.8 “In accordance with the principle set forth, the regions which must constitute the independent State of Armenia are the followings:

First: The seven vilayets of Van, Bitlis, Diarbakir, Harpoot, Sivas, Erzerum and Trebizond (in conformity with the provisions of the Reform Measure of February, 1914) excluding therefrom the regions situated to the south of the Ti gris and to the west of the Ordu-Sivas line.
Second: The four Cilician Sanjaks, i.e. Marash, Khozan (Sis), Djebel-Bereket and Adana, including Alexandretta”

p.9 “Third: All of the territory of the Armenian Republic of the Caucasus, comprising the province of Erivan, the southern part of the former Government of Tiflis, the vetpol, the province of Kars, except the region north of Ardahan (see annexed map)



p.10 Fourth: That an indemnity be fixed by the Peace Conference to repair all damages suffered by the Armenian Nation through massacres, deportations, plunder and destruction of property.

Fifth: That the aiding Power be charged with the following mandate:

(a) To bring about the evacuation by the Turks, Tartars and others of all the Armenian territories!
(b) To expel and punish those who participated in the massacres…
(d) To expel from the country all of the disturbing elements…
(f) Turkey must undertake to pay full value of all the requisitions… The Armenian religious authorities at Constantinople shall have the right to take possession of all national properties… etc…”

p.12 “The Armenian question is not essentially a local and national question; it concerns the peace of Europe, and upon its solution shall depend the pacification, the progress and the prosperity of the Near East.”
Paris, February 12, 1919
A. Aharonian Boghos Nubar
President of the Armenian Republic Delegation to the Peace Conference President Armenian National Delegation

(Remark of the writer open to all: Are not the above two documents more than enough to prove the extents of the Dashnakist-Revolutionist betrayal and treason?…

4. POPULATION CONTROVERSY AND INEXPLICABLE DISTORTIONS:
Below chart from click / http://armenians-1915.blogspot.com/2008/04/2429-new-e-book-genocide-of-truth-based.html gives the different figures at the time of compiling the book. The reader is expected to take his own guess of what the correct figure was. I consider the estimates marked (*) inflated, since they were aimed to prove righteousness to demand the huge land of land, as explained in above paragraph. I would give priority to line (l) or the report dated 1.3.1914 and prepared by the French-Armenian committee, for distribution of land to the settlers of the area, conform the “Reform Project” of February 1914, which was cancelled when the war started. Readers are asked to surf through the following pages of the book in this chapter, giving various other sources with reliable references regarding the numbers who were alive in 1914, or have been relocated and were still alive in 1918 when the Armenian Republic was founded under Ottoman Protection. Additional references about the “relocation” matter can be read in chapter 14 of the book, with losses and numbers confirmed to have safely arrived or living in various camps. I think that the total number of 1.500.000 Armenians living in 1914 is a close estimate with a +20% margin.
Chapter 15: POPULATION: CONTROVERSY or MATHEMATICAL AVERAGE? from Book P.303
Below are various estimates, made for “Christian Armenians living within Ottoman Empire borders:”
a.
Kirkor Zohrab (estimate of the Patriarchate)
2,560,000*
b.
Armenian historian K.J. Basmachian
2,380,000*
c.
By Armenian delegation given at the Paris Conference in 1919
2,250,000*
d.
30.12.1918 Given by Venizelos at the Paris Confer.(pre-World War I, 1914)
2,100,000

Living in 1918 Difference 840,000 dead or immigrated
1,260,000*
e.
Letter by Bogos Nubar to French Ministry 11.12.1918 declaring – Relocated
700.000 *
f.
Alive in Caucasus-Persia-Syria-Iraq Difference 310.000 dead or immigrated
390.000
g.
1895 - Francis de Presence
1,260,000
h.
1900 - Tournbize
1,300,000
i.
1905 - Ottoman state census
1,294,851
j.
1912 - British Blue Book (Annual Register)
1,056,000
k.
1913 - L. D. Contenson
1,056,000
l.
1.3.1914 Report of “French-Armenian committee for land distribution”
1,280,000

[East .Anatolia only] =542.421

m.
Armenian Patriarch Ormanian
1,579,000
n.
Lepsius, J.
1,600,000
o.
1915 - Oct., pg.329 National Geographic (All area including Russia, Persia)
2,000,000
p.
Grabill, pg.51, All over the Empire in 1914 1.800.000 to
2,000,000
q.
New York Times, Oct. 22, 1915
1,200,000
r.
Zurcher, pg.119 - 120 “Turkey”
1,500,000
s.
Encyclopedia Britannica – 1914
1,500,000
t.
1918 - July, pg.61, National Geographic (Total Empire population. 18,000,000)
2,000,000
u.
Katchaznuni, H. - living in 1920 (after emigration and losses) nearly
1,000,000
v.
Armenian historian Lalaian – detailed, living in Armenia only-- in 1918
885,000
w.
Armenians living in Armenia only, in 1920 (Lalaian)
690,500
x.
Deaths in Armenia under the Dashnak-ruled Republic (famine-epidemics) (Lalaian)
195,000
y.
Armenian historian Kevork Aslan
1,800,000
z.
Revue de Paris
1,300,000

Arnold Toynbee’s book “Nationality and the War” 1915, written before


he joined Propaganda Division had indicated Armenian population as:


City of Tbilisi and area
155,000+

City of Constanza (Romania) and area
161.000+

Russian Provinces (Yerevan, Kars, Nakchivan, Shura, Alexadropol)
750.000+

The Six Turkish provinces
600.000+

Total according to Toynbee in 1915
1,511,000 =

Below mathematical contradictions need to be explained in simple arithmetic and proven by all those who speak or write of 1.500.000 Armenians killed by genocide, out of the total maximum number of 1.500.000 … but leaving the following numbers still alive, according to their writings such as:

(a) Garekin Pastirmadjian, a leading warrior and writer of above book, in page 38 of his book (Par.2) speaks of 700.000 Armenians living in the lands left to Armenia plus 1.400.000 in the lands left to Georgia-Azerbaijan and Turkey, totaling to 2.100.000 alive. If this was to be true, it means that there were no deaths, but the population increased by 600.000!

(b) The official Armenian Delegation at the Paris Conference (Par.3) declares under page 7, that 1.400.000 Armenians are alive at that date, Feb. 1919!

(c) Boghos Nubar declared in his letter of 11.12.1918 that only 700.000 emigrated and that 880.000 were alive. Greek PM Venizelos also gave this number to the Paris Conference as 880.000 alive.

(d) George Montgomery an American Official at the Paris Conference gave a detailed tabulation showing 594.000 in Turkey + 450.000 in Caucasus + 60.000 in Persia = 1.104.000 alive in 1919 excluding those who immigrated to other countries.

(e) Armenian historian Akaby Nassibian gives the numbers 750.000 in Greece-Palestine-Syria according to the British Relief Committee, plus 400.000 or rather 500.000 emigrated to Russia

(f) German missionary J. Lepsius arrives at the figure 948.500 or rather 1.108.000 alive in 1921.

(g) At the Paris Conference, the Research Commission headed by Robert Lansing, Wilson’s State Secretary, presented their formal report dated March 29, 1919 in which the total losses were only 200.000 of which only 8.200 died in bilateral butcheries and 54.000 of other reasons in transit.

(h) Hovannes Katchaznuni, wrote that in 1919 there was 1 million Armenians but by 1921, 200.000 had died because of famine and plagues under the Dashnag rule.

(i) Armenian historian A.A. Lalaian wrote that there were 885.000 Armenians alive in 1918 in those areas, but that by 1920, 195.000 of them died of starvation in the young Republic of Armenia.

(j) And the last monumental document is the “Near East Relief Report” to be elaborated in the following paragraph, unanimously resolving that by December 31, 1921 a total of 1.414.000 Armenians were alive, most of them in need of help.

Simple Question of the Writer: Will any of the scholars, historians, free-pen slanderers, writers of all nationalities or politicians who claim that 1.500.000 Armenians were killed by a “genocide” (which has no location, time, unbiased witness, mass-graves, written documentation, etc.), show me by mathematic and logical proof, how you can arrive to such a mathematical conclusion, in the light of these written-irrefutable evidences? I do not want to believe your words as if I were a dupe! Please prove it openly; I am asking all parties interested or concerned!

5. NEAR EAST RELIEF REPORT, RESOLVED on April 20, 1922 in the joint U.S. CONGRESS & SENATE SESSION. Click or

This monument-like document surfaced after publishing of my book “The Genocide of Truth”. Below “Flier Sheet” was added to the books sent out by me only. The page is self-explanatory and challenging in respect of allegations of genocide, atrocities, numbers receiving aid (absolutely no Moslems) and numbers alive by the end of 1921.

FLIER SHEET for the book “THE GENOCIDE OF TRUTH” ISBN 9789756516249 - Istanbul Ticaret Universitesi, 2008

. (Report on the Near East Relief, Doc.# 192, presented by Mr. Lodge on 67th session of Congress-Senate, on April 22, 1922) The Relief Organization was approved by the President on Aug.6, 1918 and the report gives the status and audits up to Dec. 31st, 1921. This new “obelisk-like document” sheds more light on the contents of following chapters of my book:

Ch. 2: “Ottoman Treat of Millets” - It confirms that CUP or Kemalist Turks helped-protected Relief !
Ch. 5: “Marvelous Missionaries” - It confirms that Turks never hindered Missionaries and Relief!
Ch. 7: “Distorting Realism” - It shows that HS 106 (Ch. 24) is an official distortion of above!
Ch.14: “Relocations-Arrivals” - It confirms that the figures of HS 106 and others are wrong!
Ch.15: “Population Controversy” - It proves that figures of Art. 1 of HS 106 and alike are all tall lies!
Ch.16: “Propaganda Fabrication - It shows that HS 106 is a propaganda fabrication of high degree!
Ch.17: “Proven Forgery to distort History”- Self-explanatory involving the supporters of HS 106!
Ch.18: “Charity & Relief Organizations” - It gives detailed a/c of over $ 52 million Relief to Christians only!
Ch.19: “Famine & Epidemics” - It implies deaths were caused by epidemics, famine and treks!
Ch 24: “The Success of Armenian Lobbies” - It proves that HS 106 Committee was misguided,

Page 4: It states that 300.000 Armenians returned to Cilicia after British-French occupation, but that they evacuated the region in 1921 after F. Bouillon’s Treaty with Kemalist Turks. It says that 200.000 to 300.000 Armenians were alive in Syria region -in need of help-. (Other sources said 150.000 only!)
Page 5 It states that at the time 1.000.000 are alive in Caucasus Armenia,- 500.000 in need of help!
Page 8: It gives account of 64.000 alive in 124 orphanages + 50.000 in the areas = 114.000 living.
Page 9: It states that 500.000 persons have migrated from Anatolia to Caucasus region. (Other sources had indicated this figure as 400.000). It lists various orphanages in occupied - unoccupied cities of the Ottoman Empire and Kemalists, showing that Turks never hindered their activities! Throughout the report, there is not a word of Turkish atrocities or refusal of cooperation or attacks on relief goods protected by famished soldiers or Turks, and that only Christians received subject Relief!

Articles 11 and 13 of HS 106 refer to previous Resolutions dated Feb.9th 1916, April 13th and May 11th, 1920 but MAKES NO MENTION OF ABOVE REPORT standing like an obelisk ! As a humble researcher, can I ask, the Honorable Congress Members:
Yes gentlemen, why you do not see this gigantic document, and keep acting as if it never existed!

If we are to “trust this important resolution taken by the US Congress & Senate in 1922”, all present charges of genocide, killings, atrocities become paradoxical to this official document.

Even more regrettable, is the complete ignorance of a multitude of scholars, writers, U.S. Senate-Congress Persons, (as well as those defending Turkish views) or even US Presidential Candidates, who are unaware of the existence of this obelisk-like document and still pursue HS.106, and similar absurd – unfounded – fabricated claims.

6. WELL… THEN! WHAT IS ALL THIS “G” FANFARE ABOUT?

(A) A prominent Armenian book writer and man of universal ethics wrote in a very recent essay, some typical Armenian prejudices. Some can be read at this blog site (ref.2592 and others)
* “…the hardest thing is to make an Armenian enemy a friend”
* “… who allow themselves to be brainwashed and manipulated by fund-raising panchoonies for whom the welfare of the people rates far below their own powers and privileges”.
* “Victims of foreign despots, victims of domestic wheeler-dealers, victims of our own narcissism, we are citizens of Victimistan”
* “We should speak less of genocide and more of genosuicide if only because the first is history and the second an ongoing policy implemented by corrupt and incompetent leaders whose number one concern is not the welfare of the people but their own powers and privileges”

(B) My book’s last chapter gives a multitude of “wheeler-dealer” letters, all ending with the unchanged last sentence. Send on-line donation right-now… Here is one of the many ANCA letters, dated Oct.12,2007:
-“House Foreign Affairs Committee… voted 27 to 21 to approve the Armenian Genocide.
- We won this battle despite a very visible public attack by President Bush.
- We had power to stay strong because of the secure on-line donations send by you and thousands of devoted and generous people like you
- We are winning the battle in the Congress and in the media – not because we have the most of the money like Turkey but because we have the truth on our side…
- And just because as importantly because we are blessed with devoted caring Armenians like you… with their secure on-line donations… so right now please send $ 100, $ 500, $ 1000 or whatever you can afford!
Signed – Ken Hachikian – Chairman

(C) Again ANCA in an update of Sept.30, 2008 sent out on Oct.1,2008 brags “MENENDEZ HAMMERS TURKEY’S HISTORICAL COMMISSION PROPOSAL” also referring to Joe Biden, Russ Feingold…

(D) Again ANCA in their letter sent out on Oct.3, 2008, brag about having Anna Eshoo and Jackie Speeder in the US Congress and ask support of their community to send David Krikorian as well to the Congress… The letter ends with usual: “Join me in donating whatever you can, $ 23, $ 230 or the maximum of $ 2300 your secure online donation…
Signed – Aram Hamparian – Executive Director “

CONCLUSION and WISH OF THE WRITER:
This short résumé is not aimed to pursue any friction, animosity or competition in differentiation by race, nationality or personal beliefs! On the contrary, it is a challenge to clever charlatans as read above, cheating humans for their personal benefits, by exploitation of personal feelings, other than humane values common to all! I excerpt from p.662-663 of my book, the following closing sentence of an article of the “Reno Evening Gazette” of October 14, 1915:

“If this country, therefore, does not want to appear foolish before the whole world, it will refuse to be duped by impossible tales and let the Armenians severely alone”.

This essay and the sources that I have used should prove that I refused to be duped!
In that context, I openly express my thanks to all and those Armenians (mostly of Turkish origin) who struggle for TRUTH and COMPASSION, be it in my country or somewhere in the world, where decent persons cherish the same ethical values during their short lives.
Sukru Server Aya,
Istanbul - October 6, 2008
(Documented counter comments of mutual respect, may be sent to the publisher and/or the compiling writer)

YENİ - AÇIK BELGELER – SOYKIRIM YALANI İÇİN ARŞİVE GEREK KALMAMIŞTIR

http://armenians-1915.blogspot.com/2008/10/2610-genocide-lies-need-no-archives.html

bizturkler@yahoogroups.com

YENİ - AÇIK BELGELER – SOYKIRIM YALANI İÇİN ARŞİVE GEREK KALMAMIŞTIR
(Yazının İngilizcesi de vardır)

(Bu çalışmanın derlenmesi ve hazırlanması sırasında oluşan bazı yeni haber ve durumlar aşağıda eklenmektedir.).

2008Eylül ayının ilk haftasında, rivan’da oynanan Türkiye-Ermenistan futbol maçına, Ermenistan Cumhurbaşkanı Serkisyan tarafından yapılan daveti kabul eden TC Cumhurbaşkanı Gül’ün ve kalabalık bir gazeteci grubunun ziyareti, bazı olumlu temennileri ve meselenin “kısa yoldan süratle” halli umutlarını yeşertmiştir. Bazı gazetelerde yer alan makale ve diğer haberlerde, Cumhurbaşkanımızın Soykırım müzesini ziyaret ederek, resmen af dilenmesi bile önerilmiştir. Bu hezeyanları yazanlar arasında, maalesef önemli görevlerde bulunmuş eski bir büyükelçimiz dahi vardır.

Şüphesiz, bu satırların yazarının çabası da, bu saçmalıkların son bulması ve aklıselimin, huzur, saygı ve sevginin bütün ilişkilerde egemen olmasıdır. Ancak temenniler “boş hayaller üzerine değil” gerçekçi değerlendirmelere dayanmalı ve sık yaşanılan hayal sükûtları en aza indirilmelidir.

Bu çalışmanın, “okumamakta ve öğrenmemekte ısrar eden” kurum ve kişileri ne oranda aydınlatacağını bilmiyorum, zira birçok saygın zevatın, yabancı lisan bilmelerine rağmen çoğunlukla kolaylarına gelen Türkçe metinlere “göz atmakla” yetindikleri yaşanılan deneylerden anlaşılmaktadır. Fikir beyan eden olumlu kimseler, Ermeni Cumhuriyetini “ciddi bir devlet yerine koymakta”, bu maceracı ülkenin parlamentosunun Daşnakçı çeteler tarafından basılıp, mebusların öldürüldüğünü, kendi çete erkânlarının hükümet başına geçirildiğini, anayasalarındaki iddialı taleplerinin aynen kaldığını unutmakta ve halkı geçim için dışarıya kaçan bu modern “soygun cumhuriyeti idarecilerinin” kendi halkları lehinde olan kararları alabileceğini sanmaktadırlar. Sunulan örneklerden anlaşıldığı gibi, elan çok mükemmel olan Daşnakçı diaspora organizasyonlarında yüzlerce ve belki de binlerce kişi, bu husumet siyasetini sürdürerek, kendi toplumlarından yüksek meblağları sızdırmakta ve bunun bir bölümü Ermenistan’a ve davaya destek verenlere ödenmektedir. ANCA – Daşnak partisi, öteden beri bu ve diğer yakınlaşmaları her vakit sabote etmiştir ve menfaatleri uğruna, bu şovenist soygunculuktan vazgeçemezler. Diasporanın ve Ermenistan halkının yararları, konuşmalar benzer olsa bile, bir birinden çok farklıdır. Kanımca bu menfaat zinciri koparılmadığı sürece, huzurun avdetine pek imkân yoktur. Devletlerarası ilişkilerde karşılıklı yararlar egemendir. TC, Azerbaycan gibi çok yakın ilişki ve menfaat birliğinde olan komşusuna yapılan haksızlıkları kabullense bile, bu bir anlamda, “taşlı bulgura giderken, evdeki nefis pirinçten mahrum” olmaktan farksızdır.

Aşağıda sunulan makale, 6.10.08 tarihinde http://armenians-1915.blogspot.com/2008/10/2610-genocide-lies-need-no-archives.html ve bizturkler@yahoogroups.com web sitelerinde yayınlanmıştır ve bütün dünyaya açık bir meydan okuma belgesidir. Türk kamuoyunun, basın ve diğer kanallar yoluyla bundan haberdar olmayışının takdiri, okuyucuya aittir.







SOYKIRIM YALANLARI, ARŞİV GEREKTİRMEZ!
<>


1. HUKUKSALLIK:


a- Avrupa Hukuk sistemi, 1813 tarihli Baverya ana prensibine dayanır. Bu prensibe göre, “vukuu tarihinde geçerli bir yasaya göre ceza görmeyen hiçbir fiil suç değildir ve o tarihteki yasalar dışında ceza göremez”. Kısacası, geriye dönük olarak, cinayet suçlaması ve cezalandırma olamaz. (Aksi takdirde, İsa’nın çarmıha gerilmesinden Yahudiler ve İtalyanlar ceza görebilirler.)

b- İnsanın öldürülmesi gibi ciddî bir suçlamanın, mutlak olarak yadsınamaz delillere dayanması gerekir, örneğin:
Cinayetten faydalanan kimse – gün/tarihler – yer – sayılar – cinayet aletleri – tarafsız göz şahitleri - belgeler – cesetler – ve nihayet suçlamalarla savunmaların açıkça duyulabileceği yetkili bir mahkemenin kararı! Yahudi Soykırımı sayılan bu kıstasların neredeyse tamamına ve uluslar arası bir mahkeme kararına dayanmaktadır, hâlbuki Ermeni iddiaları yaygın şayialar olup, yukarıdaki ölçütlerin hiçbirine uymamaktadır.

c- Birleşmiş Milletlerin 260 no. Ve 9.12.1948 Kararı (Mad.9) der ki: “…Bu anlaşmanın yorumlanması ve uygulanması konusunda, akit taraflar arasında vuku bulacak anlaşmazlıklar, Mad. 3 dahil, anlaşmazlığa taraf olanlardan birinin talebi üzerine, Uluslar arası Adalet Divanına sunulur… Şimdiye dek, bir adalet veya hakemlik soruşturması şöyle dursun, bu konuda bilim adamlarının açık bir masa etrafında tartışmaları bile yapılamamıştır.

d- Tehcir sırasında suçları görülen kimseler hakkında, geniş kapsamda 1915–1916 yıllarında İttihat ve Terakki Hükümeti tarafından soruşturmalar yapılmıştır. 1600 den fazla olay harp divanlarına intikal etmiş, bunlardan 67’si idama mahkum olmuş ve asılmış ve yaklaşık suçsuz bulunan dört yüz kişi dışındakiler, çeşitli cezalar almışlardı. “22.11.1915 tarihli The New York Times gazetesi şöyle başlık koymuştu: Cemal Paşa, Ermenilere Kötü Davrananlardan İki Kişiyi Astırdı…”

e- 30.10.1918 Mondros mütarekesinden sonra, Osmanlı ileri gelenlerinden 144 kişi, soykırım suçlamaları ile tutuklanarak Malta adasında hapsedilmişti. Türk Ermenilerin yardımı ile İngilizlerin Osmanlı arşivlerinde yaptırdığı araştırmalarda hiçbir belge bulunamadı. Bu defa İngilizler Amerikan arşivlerinde belge bulmayı umdular, fakat 25.11.1921 tarihinde İngiliz büyükelçisi tarafından bakanlığına yollanan telgrafta şöyle yazılmıştı: “Lort hazretlerine üzülerek bildirmek zorundayım ki, Amerikalılar Malta’daki tutuklular aleyhine hiçbir kanıt üretememişlerdir.” Bu tutuklular sessizce ve her hangi bir suçlama bile yapılamadan serbest bırakılarak Türkiye’ye geri yollanmışlardır.

f- Ermeni iddiaları ile ilgili bütün belgeler tek bir kaynaktan çıkmıştır. Bu kaynak, Başkan Wilson ve Dış İşleri Sekreteri Lansing tarafından, Amerikanın Birinci Dünya savaşına “ahlakî ve insani nedenlerle” katılmasına kanıt belgesi bulması istenilen, ABD Büyükelçisi Henry Morgenthau idi. Hiçbir denetimden geçmeyen – saptırılmış misyoner raporları, diplomatik kurye torbaları içinde, elçinin Beyrut’ta tanıştığı, İngiliz Propaganda Dairesi başkanı Lort Bryce’a yollanmakta ve o da, bunları yardımcısı genç Toynbee’ye vermekteydi. (Bilgi notu: Aslen Yahudi ve emlakçilikten zengin olan Morgenthau, Wilson’un seçim kampanyasına büyük bir bağışta bulunmuştu ve karşılığında Dışişleri Bakanı olmayı umuyordu. Fakat karşılık olarak pek de memnun olmadan, Osmanlı Büyükelçiliğini kabul etti. Hem Hıristiyan misyonerler, hem de Siyonistler ile yakın ilişkileri oldu. Tercümanlarının tamamı ermeniydi)

g- “Mavi Kitap”: Bu belgelerle meydana getirilen kitap hakkında, Amerika Dış İşlerinden, Toynbeee’ye yollanılan 1 Mayıs 1916 tarihli bir mektupta şöyle yazılmıştı: “Üzülerek bildirmek zorundayız ki, belgelerde boş bırakılan yerleri doldurmamız mümkün olmamıştır…bunların çoğu erişimimiz dışındadır”! Toynbee, propaganda dairesi Wellington House’dan, Profesör Margouliouth’a yolladığı 23.06.1916 tarihli mektupta şöyle yazmıştı: “Olaylar hakkındaki tutarsızlık ve yanlışlıkları gözden geçirmek için vakit ayırmanıza imkân olup olmadığını bilmek isterim. Bu konudaki bilgilerim, hayli engebeli ve ikinci eldir. Sizi rahatsız etmekten çekindim, fakat bu belgeler hükümet tarafından Mavi Kitap olarak yayınlanacaktır. Bu nedenle yapılan tanıtımın, tarihi doğruluk yönünden, makul bir düzeyde olmasını sağlamak önemlidir”.
1966 yılında ise Toynbee Mavi Kitap hakkında şöyle bir anlatım yapmıştı: “1 Mart tarihli mektubunuzu aldım.
İngiliz Hükümetinin, Lort Bryce’dan “Mavi Kitabı” yazmasını istemesinin nedeninin propaganda olduğu, doğrudur.”

h- Şu hususun hatırda tutulmasında fayda vardır: bütün (saptırılmış) belgeler tek bir kişiden, büyükelçi Henry Morgenthau’dan çıkmıştır. Misyoner raporlarını Alman Misyoneri Lepsius’a İstanbul’da kaldığı bir ay süre içinde veren ve Ermeni tercümanlarla bilgi toplamsını sağlayan da odur. Lepsius topladığı notları, arkadaşı yazar Franz Werfel’e verdi ve o da “Musa Dağda 40 gün” isimli suçlayıcı bir romanı yazdı. Fakat birinci dünya savaşından önce Türkiye’de doğup, sonradan Kaliforniya’ya hicret ederek yerleşen ve Sefarit bir Yahudi olan Abraham Sou Sever adında bir kişi, ölmeden evvel, vasiyetname gibi bir Amerikan noteri huzurunda verdiği ifade şöyle demiştir: “ Musa Dagında 40 Gün romanını yazan, müteveffa aziz arkadaşım Franz Werfel, hiçbir zaman o yerlerde bulunmadı. Werfel bana bu kitabı yazmış olmaktan dolayı pişman olduğunu ve içinde yer alan, Ermenilerin ona aktardığı birçok uydurma ve sahtekârlıktan dolayı utandığını söyledi. Fakat Daşnak teröristlerin öldürme tehditlerinden dolayı, bunları alenen itiraf etmeye cesaret edemedi.”

Morgenthau’un tuttuğu “Günlük” (Hatıra defteri) ile, kendisi ve İstanbul’dan beraberinde getirdiği sekreterinin derleyerek, kitabın perde arkası hayalet yazarı Burton Hendrick’e vererek yazdırdığı “Büyükelçi Morgenthau’un Hikayesi” kitabı arasında, ciddî tutarsızlıklar mevcuttur. Morgenthau, Dışişleri Bakan Yardımcısı, Breckenridge Long’a yazdığı 9.1.1918 tarihli mektupta, asistanının askerlik hizmetinin tecilini resmen isteyerek şöyle diyordu: “Belki sizin de bildiğiniz gibi, Başkanın onayı ile bir kitap yazmayı üstlendim. Bay Andonian, o işin hazırlığı için bana yardım etmektedir ve kendisinin doğu hakkındaki güvenilir bilgisi ve engin tecrübesi nedeniyle, bana olan hizmetleri gerçekten bulunmaz değerdedir.”

Adı geçen kitap belki de kırktan fazla defa basıldı ve tercüme de edilerek, her tarafa adeta Ermeni soykırım incili gibi dağıtıldı. Büyükelçiye ait arşiv kutusunda bulunan, Aralık 1918 tarihli ve Associated Press muhabiri George Schreiner tarafından kendisine yazılan bir mektuptan bazı satırları okuyalım. Bu kişi savaş esnasında Kafkas cephesinde bulunan belki de tek batılı gazeteciydi ve Reuters ile diğer gazetelere raporlarını telgrafla geçiyordu. Büyükelçiye yazmak zorunda kaldığı uzun mektuptan şu satırları görelim:
“Kanaatime göre, dünya sulhu sizin yazdığınız ve aşırı mübalağalarla dolu bu tür atılımlarınızdan hiçbir şey kazanamayacağından, size bu mektubu yazıyorum. Baron Wagenheim’ı (Alman Büyükelçisi) her halde sizden çok daha iyi tanıdığımdan, sizin bu kişi hakkında söylediklerinize, istikbaldeki tarihçilerin çok az önem vereceklerini sanırım. Fakat ölünün ardından iftira etmek kolaydır… Sizin İstanbul’da kendinize böbürlenerek yakıştırdığınız büyük tek gücünüz olmamıştır… Gene gerçeğin selameti için ifade etmek isterim ki, siz Türklere yüklediğiniz canavarlığın çok azını gördünüz. Bundan başka, isyan yörelerinde yaşayan Ermeni sayısından çok daha fazlasını katlettiniz. O insanların yazgısı yeteri kadar üzücüydü ve sizin bunları, yaptığınız gibi izam etmenize gerek yoktu. Ermeni meselesi hakkında benim gördüklerim, Amerikan elçiliğinde çalışan ataşelerin toplamının gördüklerinden herhalde çok daha fazladır… Sizin, Türkleri dünya yüzündeki en kötü mahlûk, Almanları da, onlardan öteye göstermek yönündeki gayretlerinize alkış tutamam… Bütün hükümetlerin, kendilerine karşı olan isyanları bastırmak haklarını sakladıkları hiç aklınıza geldi mi? Bana göre, Büyük Britanya da, Cumhuriyeti kuran Atalarımıza karşı aynı hakkı eylemlerinde görmüşlerdi”.

Büyükelçinin, “Mavi Kitap”, “Musa Dağında 40 Gün” ve “Büyükelçi Morgenthau’un Hikâyesi” kitaplarındaki belgelerin yalanlanması, inkârı mümkün olmayan başka bir belgeden gelmektedir. Bu, 22 Nisan 1922 tarih ve 192 no.lu ortak Amerikan Kongre ve Senato heyetinin kararıdır ve burada Morgenthau adı, hem mütevelli heyeti üyesi hem de İdare Heyeti azası olarak açıkça görülmektedir. Biraz daha aşağıda eleştirilecek bu Yardım Heyeti Raporu, büyükelçinin daha önce söylediklerinin ve yazdıklarının veya başkalarına verdiklerinin veya saptırılmış masal kitabında yazdıklarının tümünü yalanlamaktadır. Eğer daha önce dedikleri gerçek ise, 1922 yılında oybirliği ile kabul edilen karar yanlış olmalıdır. Bu dikilitaş gibi muazzam resmî Amerikan belgesini görmemek, yüzsüzlük ve saçmalık değil midir?

2. İSYAN VE GADDARLIKLAR:
Bu konuda, mevcut binlerce belge içinde Amerikan gazetelerinde çıkan bazı haber başlıkları ve haberler için http://armenians-1915.blogspot.com/2007/09/1961-new-series-innocent-armenians.html dışında, İngilizce bilen okuyucuların en azından http://armenians-1915.blogspot.com/2007/11/2187-book-excerpts-pastermadjians-why.html linkine girip, “Ermenistan neden Hür Olmalıdır” kitabına ve içindeki fotoğraflara bakmaları önerilir. Kitap yazarı Garekin Pastirmaciyan, 1896 Ağustos’ta, Osmanlı Bankasını basıp bombalayan ve masumları öldürerek kan döken, sonradan batılı ülkelerin baskısı ile af edilip Avrupa’ya serbestçe giden teröristlerden biriydi. İsviçre’de okula devam etti ve Kimya Doktoru unvanı ile, Abdülhamit’in 1908’ da tahttan indirilişi sonrası Türkiye’ye döndü. Sonradan Erzurum mebusu olarak Osmanlı Meclisine seçildi ve harp çıkarken bu kez Armen Garo kod adı ile isyancı çetesini kurarak, Osmanlıyı içinden vuran isyancıların en ünlü başlarından biri oldu. Daha sonra, Osmanlı himayesinde kurulan yeni Ermenistan Cumhuriyeti, onu Washington elçisi de yaptı. İngilizce bilenler, 46 sayfa tutan bu kitapçığı tararlarsa, en azından aşağıdaki kahramanlık cümlelerini görebilirler:

s.10 – “… bu kitapçığın yazarının amacı, büyük Amerikan halkına şu hususları bildirmektir: Ermeniler, kanları çekilmiş ve damarlarında savaşma kanı akmayan hücum etmekten aciz halklardan değildir. Ermeniler, koyunlar gibi kesilmemiş, aksine Türklerin vahşi hücumlarına direnmiş ve fırsat olduğu vakit karşılık vermişlerdir.”

s. 16–17 – “Türk hükümetini temsil eden, yukarıda adları yazılı İttihatçı görev üyeleri, Ermeni Teşkilâtına başvuruda bulunarak, şu öneriyi yapmıştır. (Not: Bu olay, Ağustos 1914’te Erzurum’da yapılan Büyük Daşnak Kongresinde vuku bulmuştur). Eğer, Türkiye ve Rusya Ermenileri çıkacak savaşta etkin işbirliğinde bulunurlarsa, Almanya’nın da kefaleti ile savaştan sonra Rusya’daki iki Ermeni vilayeti ile, Erzurum, Van ve Bitlis vilâyetlerinde, Osmanlı hakimiyeti altında otonom Ermenistan kurulacaktır.”

(Fotoğrafta, Ekim 1914 tarihinde, Kafkas’larda cepheye gitmeden önce, Ermeni askerlerin papazlar tarafından kutsanması görülmektedir. Bilindiği gibi Osmanlı’nın dünya savaşına katılım tarihi 2 Kasım 1914’tür. Fotoğraf, isyanların savaştan önce başladığını ispatlamaktadır)

s. 19- “Silah altındaki 160.000 Ermeni ihtiyatlar, yapılan çağrıya mutlulukla cevap verdi, çünkü onlar kendi tarihlerinin bu en büyük düşmanları ile savaşacaklardı. Ordudaki nizami askerlerin dışında, 20.000 gönüllü de, Türklere karşı silâha sarılmaya hazır olduklarını belirtti.”

s.21- “Savaşın üç gün ve gece sürdüğü Sarıkamış’ın karşısında, Türklerin 30.000 kişi kayıpları oldu, fakat bu Rus silahlarından çok, soğuk havadan olmuştu… Bu, Rus ordusuna yaptığımız kıymeti ölçülemeyecek kadar büyük ve eşsiz kumandan Keri’nin dördüncü alayının verdiği bir hizmetti! Bardız geçidinde altı yüz Ermeni kahramanı kayıp verdik fakat bu büyük bedel ile 60.000 Rus askerinin Türkler tarafından esir alınmasını önledik”.

s.22- “… Andranik siperleri takviye etti ve Halil beyin hücumlarına üç gün için devamlı direndi ve sonunda Rusların taze kuvvetleri Kafkaslardan yetişti ve Halil beyin ordusunu yendi. Bu üç günlük savaş süresinde, Ermeni siperlerinin önünde üç bin altı yüz Türk askeri ölü yatmaktaydı.
(Not: Kitaptaki fotoğraflarda, Nisan 1915’te (tehcirden önce) Van kalesindeki Ermeni askerleri Türk toplarıyla poz vermektedir.)

s. 28 – “…belirtilen Ermeni gönüllü alayları, 1914–1915 yıllarında Ruslara kıymeti anlatılamaz hizmetlerde bulundu ve iki kez Rus ordusunun sağ ve sol cephelerini kaçınılmaz felâketten korudu”.

s.31 - “Örneğin, 1916–1917 yıllarında, Ruslar ancak 8.000 – 10.000 kadar Ermeni’nin yerleşmek için Van bölgesine dönmelerine izin verdi; diğerleri muhacir olarak Kafkasya’da kalmaya mecbur edildi. Kafkasya’ya iltica edenlerden 250.000 kadar Türkiyeli Ermeni’nin Siberya’ya gönderilmesi konuşuluyordu, zira mevcut toprakların bunlara yetmeyeceği itirazları vardı.”

s.37 – “Haziran başlarındaki Erivan ve Karakilise savaşlarında, Ermeniler iki şiddetli savaşta Türkleri nerede ise kendi hudutlarına kadar geri sürdüler. Savaş dört gün sürdü. Türkler, Ermeni hatları önünde 6.000 ölü verdi ve Gümrü yönüne kaçtı”. …”14 Haziran günü Batum’da Türk temsilciler ve Ararat (Ermeni) Cumhuriyeti temsilcileri, aralarında bir ateşkes imzaladılar. Sulh anlaşmasının imzalanması, İstanbul’daki Meclisin onayına ve oradaki son müzakerelere bırakılmıştı.”… “Kafkasya’daki üç milletin 32 kişilik delege heyetleri, İstanbul’a 19 Haziran günü vardı. İçlerinde, Ararat Cumhuriyeti Dışişleri bakanı A. Khatissof ve Ermeni Milli Konsey Başkanı Aharonyan vardı.

s.38 - “Onlar (Türkler ve Almanlar) Ermeni topraklarının büyük kısmını diğer iki millete verdiler ve geri kalanını Türkler istedi ve yalnız 700.000 Ermeni’nin yaşadığı 32.000 km karelik (12.350 mil-kare) hariç tutularak Ararat Cumhuriyetine bırakıldı… geri kalan 1.400.000 Ermeni, Azeri ve Gürcülere verilen topraklarda kaldı.
(Bilgi notu: Ararat Ermeni Cumhuriyeti Osmanlı himayesi altında kurulmuştur. İstanbul’a gelen heyetler içindeki Ermeni delegeleri Sultan Vahdettin tarafından 6 Eylül’de kabul edildi. O vakit, karşılıklı katliam iddiaları veya talepler yoktu. Ancak Osmanlılar, 30.10.1918 günü Mondros ateşkesi ile teslim olduktan sonra, 30 Kasım 1918’de Ermeniler kendi bağımsızlıklarını, ilân ettiler ve İran’daki İngiliz kuvvetlerinin yardımı ile Osmanlı topraklarını işgale başladılar. 1919 Nisan ayı geldiğinde, Eylül 1918’de Sultana minnetlerini sunmuş olan Aharonian, Bogos Nubar Paşa ile birlikte, Paris’teki Ermeni delegasyonu başkanı olarak, aşağıdaki haritada gösterilen toprakları istemekteydi. Harita bundan sonraki paragrafta verilmiştir)

s.44 – “Bilinçli olarak bu son alternatifi seçtik, yani mukadderatımızı Müttefiklerin zaferine bağladık; milli hırslarımızın gerçekleşmesi için, hayattaki varlığımızı tehlikeye attık, öyle ki Bağımsız Tarihi Ermenistan’ın yeniden kuruluşunu görebilelim…”
(Bilgi notu: Ermeni hunharlıkları ve Osmanlı İmparatorluğunun düşmanları ile işbirlikleri hakkında çok zengin bir Amerikan gazete arşivi İngilizce olarak http://armenians-1915.blogspot.com/2008/06/2512-free-e-book-armenian-question.html de izlenebilir)

3. İHANET VE İSYANI BELGELEYEN MUHTIRANIN PARİS SULH KONFERANSINA SUNUMU:
Aşağıdaki satırlar ve harita ve ifadeler, sizin de baskısını internetten alabileceğiniz yukarıda anılan belgeden alınmıştır. Diğer ayrıntılar belgenin tümünden okunabilir.

s.3 – “(Ararat Ermeni Cumhuriyeti) 30.11.1918’de Müttefik Hükümetlere verdiği bir nota ile, Ermenistan Cumhuriyetinin bağımsızlığını teyit ve ilân ettiğini bildirdi.”

s. 4 – “Ermenistan, Kafkaslar, Suriye ve Fransa olmak üzere savaşın üç cephesine gönüllü ve ani katılımı ve yüzlerce, binlerce erkek, kadın ve çocuğun bu sadakate kurban olması nedeniyle bu bağımsızlığı hak etmiştir zira bu savaşı başlangıçtan itibaren, kendi savaşı olarak saymıştır.”
“1908 yılında Ermeniler, Hamidiye alaylarının zulmüne son vermek için Jön Türklere gönülden yardım etti”.

s.5 - “8 Şubat 1914’te imzalanan bu anlaşma, Almanya savaşa başladığı zaman, Jön Türkler tarafından yırtılarak çöp sepetine atıldı”… “Bu şartlar altında, Jön Türkler Ermenilere mukaddes olmayan bir ittifak sundular.
Tekliflerinde, Ermenilerin Azerilerle birlikte Rusya’ya isyan etmeleri ve mukabilinde otonomi vardı. Almanya Türk müttefiklerinin bu teklifini garanti ediyordu. Ermeniler tereddüt etmeden bu şerefsiz teklifi ret ettiler. Jön Türklerin önceden ihtar ettikleri ve serinkanlılıkla uyguladıkları intikamları, korkunç oldu”.

(Konu anlaşmaya göre, Doğu vilayetlerine iki genel müfettiş vali, Holandalı Westenek ve Norveçli albay Hoff, tayin edilerek bu bölgelere otonomi verilecekti. Savaşın çıkması ile, gelen yabancı müfettiş valiler geri yollandı ve anlaşma iptal edildi. Daha sonra, İttihatçılar Daşnakların Erzurum’daki Ağustos 1914 kongresinde, kalkmış olan bu otonomiyi “Türklerden yana savaşmaları karşılığında” sundular; fakat buradaki ve Tiflis’teki Ermeni kongreleri bu teklifi kabul edeceklerine, düşmanlardan yana savaşa katıldılar. Bu satırlar, Jön Türklerin icraatının haklılığını, en yetkili Ermeni otoritesinin belgesiyle kanıtlamaktadır.)

s.6 – “Ermeni gönüllüler bütün cephelerde savaştı. Fransa’da, Yabancı Lejyon’da kahramanlıkları, kendilerini zaferlerle kapladı. Savaşa katılanlardan ancak onda biri hayatta kaldı. Suriye ve Filistin’de, Fransız kumandası altında Doğu Lejyonunda savaşarak Milli Delegasyonun çağrısına derhal cevap verdiler… Kafkasya’da, Rus ordusundaki 150.000 den fazla asker bütün cephelerde savaştı ve bunların dışında General Nazarbekian’ın üstün kumandasında 50.000 er ve binlerce gönüllü her yerde savaştı… Bunların dışında, Mondros mütarekesi yapılıncaya kadar, Türklere karşı savaşarak, Türklerin Filistin cephesindeki askerlerini çekerek Ermenistan cephesine sevkine önayak oldu ve dolaylı olarak Müttefik Ordunun Suriye zaferine katkıda bulundu.”

s.7 - “Bütün Ermenilerin sesi, ölü veya diri, duyulmalıdır. Ermenilerin, Ermenistan’daki halkın çoğunluğunu oluşturmadıkları doğrudur, fakat halk içindeki en büyük azınlıktırlar… 1914 yılında Ermenistan’da 1.400.000 Ermeni vardı ve buna mukabil 943.000 Türk ve 482.000 Kürt yaşıyordu…
Fakat istikbaldeki devletimizin hudutlarının tespitinde sayılar, karar için etkin olmamalıdır. Ölülerin hakkı ve halkın medeniyet derecesi dikkate alınmalı ve Ermenilerin uygar ve bağımsız bir devletin kurulması için kabiliyeti olan yegâne eleman oldukları yaşamsal gerçeği gözden kaçmamalıdır.”

s.8 – “Sunulan prensiplerin ışığında, bağımsız Ermeni Devletini oluşturan bölgeler aşağıdakiler olmalıdır:

Birincisi; (Şubat 1914 tarihli anlaşmaya uygun olarak) Van, Bitlis, Diyarbakır, Harput, Sivas, Erzurum ve Trabzon olmak yedi vilayet, Ordu-Sivas hattının batısında ve Dicle nehrinin güneyinde kalan bölgeler hariç!

İkincisi: Dört Kilikya sancağı, Maraş, Kozan, Cebel-Bereket ve Adana, İskenderun dahil olarak,”

s.9 – “Üçüncüsü: Kafkasya Ermeni Cumhuriyetinin bütün toprakları, Erivan vilayeti, eski Tiflis hükümetinin güney tarafı, …vetpol arazisi, Kars vilayeti, fakat Ardahan kuzeyindeki bölge hariç (bak harita).


s.10 – “Dördüncüsü: Sulh Konferansı tarafından tayin edilecek bir tazminat bedeli ile, Ermeni Milletinin, katliamlar, tehcir, talan ve mallarının kaybı sebebiyle uğradıkları zararların ödenmesi”!

“Beşincisi: Yardımda bulunacak mandater ülke, aşağıdaki görevleri üstlenerek yerine getirsin:
a- Türklerin, Azerilerin ve diğerlerinin bütün Ermen topraklarından boşaltılması,
b- Katliamlara karışmış olanların cezalandırılması ve sürgün edilmesi,
d- Huzursuzluk çıkaran bütün elemanların yurtdışına çıkarılması,
f- Türkiye, bütün taleplerin gerçek kıymetini ödemeyi taahhüt etmelidir… İstanbul’daki dinsel otoritelerin, bütün milli malların mülkiyetini almak… v.b. yetkileri olacaktır”.


s.12- “Ermeni meselesi, özünde mahalli ve milli bir sorun değildir; bu Avrupa sulhu ile alakalıdır ve Yakın Doğu’nun gelişmesi ve zenginliği bu konudaki çözüme dayanacaktır.

Paris, 12 Şubat 1919
İmza: A Aharonian İmza: Bogos Nubar
Paris Konferansındaki Ermeni Cumhuriyet Delegasyon Başkanı Ermeni Milli Delegasyonu Başkanı

Kitap yazarının dünyaya açık sorusu: Yukarıdaki iki belge, Daşnakçı-İsyancıların devlete karşı ihanetlerini ve düşmanla birlik oluşlarını ispata yeterli olmaktan öteye değil midirler?



4. NÜFUS MESELESİ VE TARİFİ MÜMKÜN OLMAYAN SAPTIRMALAR:
Aşağıdaki nüfus cetveli http://armenians-1915.blogspot.com/2008/04/2429-new-e-book-genocide-of-truth-based.html İngilizce kitabın 303 sayfasından alınarak tercüme edilmiştir. Burada, kitabın derlenmesi aşamasında edinilen farklı rakamlar verilmekte ve okuyucunun kendisinin bir tahminde bulunması önerilmektedir. Hizalarında (*) işareti konmuş olan rakamlar, kanaatime göre “şişirilmiş” sayılardır ve bunun sebebi de “talep edilen aşırı büyüklükteki toprakları dolduracak sayıda” olduklarını kanıtlamaktır! Aşağıdaki cetvelin İngilizce kitap için hazırlandığı tarihte, yukarıda anılan belgeler ve aynen alınan sayılar ortaya çıkmamış ve yalanların boyu daha da artmamıştı.
Aşağıdaki cetvel içinde, kanımca en güvenilir rakam, (l) satırındaki 1.280.000 ‘dır. Bu sayı, doğrudan Fransız ve Ermeni heyetinin, Otonomi bölgesindeki toprakların dağıtımı için hazırladığı 1.03.1914 tarihli rapordur ve buna göre Doğu Anadolu’da yaşayan Ermeni nüfus sayısı yalnız 542.421’dir. Amerikan gazeteci Schreiner’in yazdığı gibi, 1.5 milyon Ermeni’nin tehcir veya ölümünden bahsetmenin, en ufak bir gerçek yanı yoktur. Bu rakamları, cehalet veya ihanet gibi zaaflar nedeniyle ağızlarına veya kalemlerine alanlar, belgelerle bu dediklerini kanıtlayamıyorlarsa, kelimenin tam anlamıyla ya yalancı ya da palavracıdırlar! Ermeni ve Fransızların, toprak dağıtımı için “hata” yaptıklarını farz ederek bol tarafından % 20 gibi bir marj katarsak, varabileceğimiz sayı 1.500.000 ortalamasını ancak bulur.

Osmanlı topraklarında yaşayan Hıristiyan Ermeni nüfusu:
Bütün Osmanlı İmparatorluğunda
a. Kirkor Zohrab, (Patriklik tahmini) 2.500.000 *
b. Ermeni tarihçi, K.J. Basmachian 2.300.000 *
c. 1919’da Paris Konferansına Ermeni Delegasyonu tarafından sunulan 2.250.000 *
d. 30.12.1918 Paris Konferansına Venizelos tarafından verilen tablo:
1914’te 2.100.000 – Savaşta ölen 840.000 = 1918’de hayatta olan 1.260.000 *
e. Boğos Nubar Paşa, 11.12.18 Fransa Dış İşlere mektup – tehcir edilen 700.000 *
f. Kafkaslar-İran-Suriye-Irak’ta yaşayan (Fark 310.000 ölü veya gitmiş) 390.000
g. 1895 Francis de Presence 1.260.000
h. 1900 Tournbize 1.300.000
i. 1905 Osmanlı resmi nüfus sayımı 1.294.851
j. 1912 İngiliz Mavi Kitap – Yıllık 1.056.000
k. 1913 L.D. Contenson 1.400.000
l. 1914 Fransız-Erm. Heyet 1.3.1914 rapor (For. Off. =.371/6556/E.2730/880/44) 1.280.000
m. Fransızların Sarı Kitabı 1.555.000) 1.476.000
n. Ermeni Patriği Ormanyan 1.579.000
o. Alman Misyoner Papaz Lepsius (1915) 1.600.000
ö. “Nat. Geographic” 1915 – Ekim sayısı s.329 (Rusya-İran dahil bütün imp.) 2.000.000
p. Grabill, s. 51, 1914 yılında bütün İmparatorluk topraklarında 1.8 ilâ 2.000.000
r. New York Times gazetesi, 22.10.1915 1.500.000
s. Zürcher, s.119-120 “Turkey” 1.500.000
ş. Encyclopedia Britanica – 1914 yılı 1.500.000
t. 1918 – Haziran “Nat.Geographic”s.61 (18 milyon İmp. Nüfusu içinde) 2.000.000
u. Erm. Başbk. Kaçaznuni: 1920’da hayatta olan (Ölüm – hicretlerden sonra) 1.000.000
ü. Erm. Tarihçi Lalaian : 1918’de yalnız Ermenistan’da hayatta olan 885.000
v. “ “ Lalaian: 1920’ de “ “ “ hayatta kalanlar 690.500
“ “ Lalaian: (Hast.-Açlıktan Erm. Cumh. Ermenistan’da 2 yılda ölenler 195.000
y. “ “ Kevork Aslan 1.800.000
z. ‘Revue de Paris’ dergisi 1.300.000

Yukarıda sunulan sayılardan ve kaynaklardan, ilkokul öğrencilerinin bile kolayca anlayabileceği bir açıklıkla, 1.5 milyon gibi muazzam sayıda hayatta bile olmayan bir halkın, ne sürgün edilmesi, ne de sürgün sırasında çeşitli etkenlerle ölmesi veya öldürülmesi mümkündür. Olayları mantıksal olarak gözden geçirirsek, ortada dolaşan yalanların inanılmaz boyutunu daha iyi anlayabiliriz, şöyle ki:

(a) Osmanlı mebusu, aynı zamanda terörist, gönüllü çete alayı başı ve kahraman kimya doktoru ve sonra Washington elçisi olan Garekin Pastirmaciyan, kitabının 38’ci sayfasında, Ermenistan’a bırakılan topraklarda 700.000, Azerbaycan-Gürcistan-Türkiye topraklarında ise 1.400.000 kişinin yaşadığını yazmaktadır. İkisini toplarsak, 2.100.000 tutar. Yukarıdaki kaynaklara göre, 1914’te Ermeni nüfusu en çok 1.500.000 olduğundan, demek ki katliam ve soykırımlardan sonra nüfus azalmamış, aksine 600.000 kişi çoğalmıştır.

(b) Paris’teki Ermeni delegasyonu da, 1919 tarihi itibariyle 1.400.000 kişinin hayatta olduğunu yazmaktadır. Bu doğru ise ve 1914 nüfusunu 1.500.000 tahmin edersek, demek ki kayıp yalnız 100.000’dir.

(c) Bogos Nubar Paşa, Fransız Dış İşlerine yazdığı 11.12.1918 tarihli bir mektupta, yalnız 700.000 kişinin tehcire tabi tutulduğunu ve 880.000 kişinin hayatta olduğunu bildirmektedir.

(d) Paris Konferansında, Amerikan heyetinde görevli George Montgomery ise, verdiği detaylı cetvelde, 594.000 Ermeni’nin Türkiye’de, 450.000 kişinin de Kafkaslarda, 60.000 kişinin de İran’da yaşadığını, yani 1.104.000 kişinin 1919’da hayatta olduğunu resmen yazmıştır.

(e) Ermeni tarihçi Akaby Nassibian, İngiliz Yardım Heyetine dayanarak, Yunanistan-Filistin-Suriye’de 750.000 kişinin yaşadığını, ayrıca 400.000 veya daha doğrusu 500.000 kişinin Rusya’ya hicret ettiğini yazmıştır.

(f) Alman misyoneri papaz Lepsius’a göre ise, 1921 yılında 948.500 veya daha doğrusu 1.108.000 Ermeni hayattadır.

(g) Paris Sulh Konferansında, Amerikan Dışişleri bakanı Lansing’in başkanlık ettiği heyet, 29.03.1919 tarihli resmi raporunda, Ermeni kaybının yalnız 200.000 kişi olduğunu, bunlardan 8.200 kişinin karşılıklı çarpışmalarda, 54.000’sin ise tehcir sırasında başka nedenlerden öldüğünü bildirmiştir.

(h) Hovannes Kaçaznuni ise kitabında, 1919 yılında 1 milyon Ermeni’nin hayatta olduğunu fakat 1921 yılında kendi idarelerinde, açlık ve hastalık nedeniyle 200.000 kişinin öldüğünü yazmıştır.

(i) Ermeni tarihçi A.A. Lalaian ise, 1918 yılında Ermenistan’da 885.000 kişinin hayatta olduğunu fakat 1920 yılında bunlardan 195.000’enin, genç Ermeni Cumhuriyetinde hastalık ve açlıktan öldüğünü yazdı.

(j) En son abide gibi belge, bir sonraki paragrafta işlenecek “Yakın Doğu Yardım Heyeti” raporudur.
31.12.1921 tarihindeki durumu tespit eden ve oybirliği ile Amerikan Senato ve Kongresi tarafından onaylanan rapora göre, 1.414.000 Ermeni hayatta olup bunların çoğunluğu yardım beklemektedir.

Kitap yazarının dünyaya açık talebi: 1.500.000 kişinin soykırımla öldürüldüğünü (yer, tarih, bitaraf şahit, kitle mezarı, belge v.s. göstermeden) iddia eden bilim, tarih, çala-kalem yazarlar, iftiracılar ve her milletten siyasetçiler, böyle bir bulguya hangi doğru verilere dayanarak vardıklarını açıkça anlatabilirler mi? Sunulan belgelerin inkârı mümkün değildir. Ben uydurulmuş “sözlere inanmamaktayım”, ispatını istemekteyim! Bu talebim, bu konuda uluorta konuşan, kitap veya sütun yazan bütün ilgili ve okuyuculara açıktır. E-postam verilmiştir, itirazı olan ortaya çıksın!

5. YAKIN DOĞU YARDIM HEYETİ SONUÇ RAPORU – Ortak Amerikan Kongre-Senato 20.04.1922 kararı
(Not:http://armenians-1915.blogspot.com/2008/02/2335-free-e-book-near-east-relief.html rapor metni İngilizce okunabilir-basılabilir)

Bu rapor, İngilizce “The Genocide of Truth” (İst. Ticaret Üniv. – 2008) kitabı yayınlandıktan sonra ortaya çıktığından, tarafımdan dağıtılan kitaplara, ayrı bir yaprak olarak eklenmiş, kitap okuyucularına bu resmi Amerikan belgesinin, kitaptaki bazı hususlara ek onaylama getirdiği ifade edilmişti. Örneğin:

Bölüm 2 – Osmanlıların Milletlere Muamelesi - Jön Türk ve Kemalistlerin yardımları korudukları
Bölüm 5 – Harika Misyonerler - Türklerin Misyonerleri ve yardımları asla engellemedikleri
Bölüm 7 – Gerçeklerin saptırılması - HS 106 karar tasarısının yukarıdaki rapora ters olduğu
Bölüm 14- Tehcir ve Varışlar - HS 106 karar tasarısındaki rakamların hatalı olduğu
Bölüm 15- Propaganda İmalatları - HS 106’nın yüksek derecede propaganda işi olduğu
Bölüm 17- Tarihi Saptırmak için İspatlı Sahtecilik - HS 106 destekçilerinin buna alet oldukları
Bölüm 18 - Yardım ve Hayır Kurumları - Yalnız Hıristiyanlara yapılan $ 52 milyon yardım detayları
Bölüm 19 – Kıtlık ve Salgın Hastalıklar - Ölümlerin hastalık, açlık ve yol zorluklarından olduğu

s.4: İngiliz-Fransız işgali ile 300.000 Ermeni’nin Kilikya’ya döndüğü, 1921, Fransız-Kemalist anlaşmasından sonra kendilerinin yöreyi (200–300.000 kişi) terk ettikleri, bunların Suriye’de hayatta ve yardım bekledikleri…
(Not: Başka kaynaklarda bu sayı 150.000 kişidir)
s.5: Kafkasya Ermenistan’da 1.000.000 hayatta bulunduğu, yarısının yardıma muhtaç olduğu…
s.8: 124 yetimhanede 64.000 muhtaç olduğu, etrafında 50.000 kişi daha doyurulduğu = 114.000 yaşadığı…
s.9: Anadolu’dan Kafkasya’ya 500.000 kişinin kendiliklerinden göç ettiği... (Başka kaynaklar 400.000 dedi!)…
(Not: Raporun hiçbir yerinde, katliam, yardım malzemelerine zarar veya yardım heyetine engel gibi her hangi olumsuz en ufak bir yazı yoktur. Yardımlar yalnız Hıristiyanlara yapılmıştır ve aç Türk askerlerince korunmuştur.)

Amerikan Kongresinde ikide bir ortaya atılan HS 106 sayılı karar tasarısının 11 ve 13’cü maddelerinde, daha önceki 9.02.1916 ve 13.04.1920 ve 11.05.1920 tarihli eski kararlara atıf yapılmaktadır, ancak yukarıda anılan ve resmi verilen abide gibi belgeden bahis yoktur! Amerikan Kongre-Senatosunun oybirliği ile aldığı 22.04.1922 tarihli en son karar var olduğu sürece, aynı kurumun 90 yıl sonra bunun tamamen tersini kararlaştırılması, en ufak devlet ve tarih ciddiyeti ile bağdaşamaz!

Ortaya çıkan bu belgeler ve durum tarafımdan İngilizce bilmeleri doğal olan birçok Türk – yabancı kişi ve kurumlara “bıktırıncaya kadar” birkaç aydır yollanmış olmasına rağmen, maalesef beklenilen kimseler bu gerçekleri ne okumak, ne duyurmak ne de savunmak erdemini göstermemişler veya etraflarına bilgi vermemişlerdir. Soykırım yalanlarının elan bütün dünyada at koştururken, birilerinin bu belge ve doğrulukları bırakın araştırıp bulmaları, fakat önlerine konanları görmezden gelmeleri insanlık onuru adına tarifin ötesinde ayıp ve medeni etik zaafıdır!


6. PEKİ… ÖYLEYSE BU SOYKIRIM MIZIKACILARININ MERAMI NEDİR?

(A) Yurt dışında yaşayan ve insanlığın etik değerlerini savunan bir Ermeni yazarı, “TurkishArmenians” sitesine yazdığı birçok ironi makalede, gerçekleri (kendi görüşü ile) kendi toplumuna ve okuyuculara, felsefe ve keskin bir mizahla duyurmaya çalışmaktadır. İngilizce bilenler, bu dürüst yazarın hicvini, yukarıdaki Türk Ermenileri sitesinde, yazar adı altında, büyük fakat buruk bir zevkle okuyabilirler. Yetmiş yaşını aşmış bu zatın, son günlerde yazdığı uzun ve didaktik bir makaleden, bazı satırlarını tercüme olarak sunuyorum.

* “… en zor şey, Ermeni bir düşmanı, kendine dost edebilmektir.”
* … bu kişiler kendilerini, para toplayıcı baldırı çıplaklar tarafından kullanılmaya ve beyinlerinin yıkanmasına
terk etmişlerdir, halbuki bunların gözünde insanlara iyilikte bulunmak, güçlerinin ve fırsatçılıklarının çok altındadır”
* “Harici despotların kurbanları, içerdeki dolandırıcı-cambazların kurbanları, kendi narsisliğimizin kurbanları, evet bizler Kurbanistan’ın vatandaşlarıyız!”
* “Bizler soykırımdan daha az, fakat soykırımla intihardan daha çok konuşmalıyız, çünkü birincisi tarihtir ve ikincisi devam eden bir politikadır ve bunu yürütenler de kabiliyetsiz, çürük karakterli liderler olup, bunların önceliği halkın selâmeti değil, fakat kendi güçleri ve ellerine geçen olanaklardır”.

(B) İngilizce kitabımın son bölümünde, dolandırıcılık mektuplarından birçok örnekler verilmiştir ve bunların tamamı aynı cümle ile bitmektedir: Şimdi derhal bağışınızı on-line gönderiniz! Birçok ANCA mektubundan, 12.10.2007 tarihli olanını tercüme ederek okuyalım:

“– Kongre Dış İşleri Komisyonu, Ermeni Soykırımını 21’e 27 oyla onadı.
- Bu zaferi, Başkan Bush’un görünebilen apaçık hücumlarına rağmen kazandık.
- Güçlü duruş sergilememizin nedeni, sizin gibi bağış sever ve davaya bağlı binlerce kişinin yolladığı on-line para bağışlarıdır.
- Kongrede ve medyadaki savaşımızı kazanmaktayız – bunun sebebi Türkiye gibi zengin olmamız değil, fakat gerçeğin bizden yana olmasıdır…
- Ve Tanrının lütfü ile sizler gibi davaya gönül veren ve destekleyen Ermenilerin yakın ilgisine ve onların bağışlarına sahibiz…Bunun için derhal bağışlarınızı lütfen derhal $ 100 – 500 – 1000 veya canınızdan ne koparsa derhal on-line gönderiniz… İmza: Ken Hachikian – ANCA Başkanı

(C) ANCA 30.09.2008 tarihli mektubunda ise “Menendez Türkiyenin Tarih Komisyonu Teklifini Çekiçledi”
haberi verilerek Başkan yardımcısı adayı Joe Biden ve Russ Feingold’un hizmetleri övülmektedir.

(D) 3.10.08 tarihli duyuruda ANCA, Amerikan Kongresine giren Anna Eshoo ve Jackie Speeder’den sonra David Krikorian’ın da Kongreye seçim için desteklenmesini istemektedir. Mektup her zamanki istekle nihayet bulmaktadır: “On-line olarak, gönlünüzden geldiği gibi $ 23 veya 230 ve en çok $ 2300 bağışta bulunuz”. (Not: Sanki fazla olursa geri çevirecekler!)

(E) ANCA, 8.10.08 tarihli ve bütün diaspora mensuplarına yolladığı en son mektupta şöyle seslenmekte ve Türkiye-Ermenistan arasındaki ilişkilerin normalleşmesine olan muhalefet ve sabotajlarına taze örnekler sunmaktadır.

<“Selam Arkadaşım,
Bahisler hiçbir zaman bu kadar pahalı olmamıştı. Ermenistan Türkiye’ye dostluk elini uzatmaktadır. Erivan, Soykırımın uzun gölgesi altında, kaba bir hudut kapaması ile kilitlenmiş ve anti-Ermeni politikalar ile, Erivan sulh için büyük bir rizikoya girmektedir.
Türkiye’nin cevabı: Doğrudan Ermenistan’ı boğazlamaktır.
Bu satırları size yazarken, Ankara Ermenistan’ın iyi niyetini, acımasız olarak Ermeni Soykırımı tanımına çullanarak, bükmektedir.
İşin gizlisi kalmamıştır. Türk Dışişleri bakanı, dinleyenlere “kendi işlerine bakmasını” nasihat etmektedir çünkü Ermenistan ile “konuşmalar” Ermeni Karar Tasarısını öldürecektir.
Türkiye, sırf Cumhurbaşkanları bir futbol maçına gitti diye, bizlerin tek taraflı silâh bırakmamızı istiyor. Bunu yaparsak, altımızdaki ayaklarımızı sahte vaatler, yalan ve fırıldaklarla keseceklerdir.
Nasıl olursa olsun, bu kendi sıkılığımızı, gerçeklere ve adalete kaya gibi sağlam olan bağlılığımızı göstermenin tam zamanıdır. Ve bunu yalnız sizin yardımınızla yapabiliriz.
Türkiye’nin hücumu şu anda yol almaktadır ve ABD Başkanlık yarışını kim kazanırsa kazansın, yeni bir büyük hücum ardından gelecektir. Her zamandan daha ziyade parasal desteğinize muhtacız. Lütfen, bugün derhal on-line bağışlarınızı yollayınız, $ 50, $ 100, $ 250 veya ne verebilirseniz.
İmza: Ken Hachikian – Başkan
Hatırlatma: Şehitlerimizin hatırası ve kutsal topraklarımızın selameti Ermeni Bahsimizdir ve bunlar sizin atıl olarak beklemeniz için çok kıymetlidir. Kesinlikle şimdi on-line bağışınızı yollayınız! >”

Bu taptaze haberlerin, devletimizin ilgili birimlerine ne vakit ve nasıl intikal edeceğini bilemem, çünkü şimdiye kadar olan gayretler, hep bir yerlerde kaybolmuş ve cevapsız kalmıştır.

Saf ve iddiasız bir vatandaş olarak soruyorum: Bu meselede düşmanlığı yüzyıldır körükleyen ve sulhun olmasını istemeyen Daşnakçı diasporanın borazanı ANCA’nın bu bültenleri kamuoyuna, Washington’daki bir sürü habercimiz veya başka dış-lobi-basın kanalarımızdan hiç duyuruldu mu? Çoğu boş lâf (hatta maçlar) sayfalar doldurulurken, neden bu “can alıcı haberler karşı cepheden alınmıyor, değerlendirilmiyor ve bildirilmiyor”?

ANCA’nın (Daşnakçı-İhtilâlci) ruhunun mazisi bir yüzyıla dayanır. Sabıka dosyaları bol cinayet, soygun, şantaj ve sabotajlarla, bilinen bütün yeraltı teşkilâtlarınkinden çok daha geniştir. Bunları okumak-öğrenmek için, internette bol akademik bilgi vardır. Ben bunların ancak çok ufak bir kısmını kitabıma alabildim. Bunları bilmeden, (ANCA’nın Noel gecesi New York katedralini basarak piskoposu herkesin gözleri önünde öldürdüğünü, Ermeni Parlamentosunu basıp hükümet devirdiğini, D. Karabağ’ı işgal ettiğini, Ermenistan’a en büyük maddi ve siyasi yardımı sağlamakta olduğunu, binlerce diaspora Ermeni’sinin “bu teşkilata abone ve mecburcu” olduklarını eleştirmeden, lobi güçlerini ve aysbergin su altı kesimini bilmeden) ufak bir diplomatik jest ile bu buz dağının kırılmasını beklemek, bence aşırı ve çok ihtiyatsız bir iyimserliktir.
Bu satırların yazarı (ve az sayıda Türk-Ermeni-Amerikalı-Hollandalı-Fransız v.b. insan) bu saçmalığın ortadan kalkması için, temenniden öteye çaba vermektedirler! Sunulan bilginin, etrafınıza yayılması takdirinize bırakılmıştır!

SONUÇ: Bu konuda hizmet veren özel veya yarı-resmî ve resmi bazı kurumların çalışma ve yazılarını aksatmadan okumaya gayret ediyorum! Şimdiye dek, kullanıma uygun fazla yeni bilgi edindiğimi veya benim etrafıma duyurmaya çalıştığım haberleri aktarmaya değer bulduklarını söyleyemem! Bu tür çalışmaların da yurdumuzda genel kural olarak destek görememesi ve herkesin kendi türküsünü çığırması da, diğer bir acı gerçektir. Durum tavazzuh ettiğine göre, bu yazıyı dilediğiniz “alttan-üstten-yamuk-vuran-vurmayan” kişilere ve çevrenize duyurabilirsiniz. Bilimsel ve belgeli karşı görüşleri varsa, lütfen alenen duyursunlar veya şom ağızlarını, insanlık onuru adına kapatsınlar!
İstanbul, 10.10.2008 -
(Vatandaş) Şükrü Server Aya (ssaya@superonline.com)